Σιγή λοιπόν. Σιγή και... Μαραντόνα μέσα απ την ματιά του Κουστουρίτσα (video)

Ο Μαραντόνα, γεννήθηκε στις φαβέλες 

Τώρα που κατακάθησε ο κουρνιαχτός του Μουντιάλ, είναι ίσως η πιο κατάλληλη στιγμή, για να φωτίσουμε τις αθέατες πλευρές του ποδοσφαίρου. Κοιτά κανείς τους διάτοντες αστέρες του ποδοσφαίρου, και τα διάφορα εγχώρια "παιχτάκια του συρμού" και κατανοεί με τον πιο πλήρη τρόπο την διαφορά ενός μπαλαδόρου από έναν καλοπληρωμένο κομπάρσο του αθλήματος.

Η σκέψη, παίρνει μορφή και γίνεται εικόνα. Εικόνα που έχει το πρόσωπο του Μαραντόνα. Όχι μόνο γιατί υπήρξε ένας εκπληκτικά ανυπέρβλητος ποδοσφαιριστής, αλλά κυρίως γιατί με την πράξη του κατέδειξε, την σημασία του ποδοσφαίρου ως ενός διαχρονικού κοινωνικού, πολιτικού, οικονομικού και πολιτισμικού δρώμενου. 

Ο Μαραντόνα άφησε ανεξίτηλο το χνάρι του στην ποδοσφαιρική ιστορία, επιλέγοντας να μην πορευθεί κρυπτόμενος, απο τα δικά του πάθη, αλλά κυρίως απο τα πάθη και την δυστυχία των εξαθλιωμένων του πλανήτη. Δεν πορεύθηκε ατσαλάκωτος. Δεν παράμεινε άβουλος θεατής των τεκταινόμενων. Διάλεξε όχθη. Διάλεξε συνοδοιπόρους. Στάθηκε στο πλάι όλων αυτών που δεν έχουν τίποτα. Παρά μόνο, μιαν ελπίδα που αργοσβήνει.

Για τις μετεγγραφές φοιτητών απ’ το Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο ότι «οι μεταγραφές διώχνουν τους φοιτητές». Δυστυχώς η δυνατότητα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων είτε είναι από τη Χίο είτε από άλλο μέρος της Ελλάδας να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, ήταν εδώ και χρόνια περιορισμένη και τώρα πια τείνει να εξαφανιστεί. Παλιότερα υπολογιζόταν ότι χρειάζεται περίπου ένας μισθός κάθε μήνα στην οικογένεια που σπουδάζει παιδί σε άλλη πόλη, τώρα όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει ο επιπλέον μισθός, αλλά αναζητείται και ο βασικός μισθός που θα θρέψει την οικογένεια. Με αυτά τα δεδομένα, το μέτρο των μετεγγραφών μπορεί να ανακουφίσει κάποιες οικογένειες που θα γλιτώσουν τη φοιτητική μετανάστευση. Αναμφισβήτητα και με μετεγγραφές και με κάθε είδους άλλη ενίσχυση, όλοι οι φοιτητές πρέπει να διευκολύνονται να παρακολουθούν και να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους. Όμως οι ρυθμίσεις που έχουν ανακοινωθεί και άλλες σκέψεις που συζητιούνται και βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν επαρκούν για τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν, ούτε μπορούν να αντιμετωπιστούν με προσφυγή στα δικαστήρια όπως σκοπεύει να πράξει η Πρυτανική Αρχή του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Άλλωστε είναι εκείνη που από καιρό σε καιρό πρωτοστατεί - ανέχεται  να προωθούνται διάφορα προγράμματα επιχειρηματικότητας μέσα στο Πανεπιστήμιο, μπάζοντας ανοιχτά τη λογική της καπιταλιστικής αγοράς και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων στο περιεχόμενο των σπουδών και στα μυαλά των φοιτητών.

Εκδήλωση για τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου

1949-2014

65 ΧΡΟΝΙΑ

από την

ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΑΜΟΥ

Η Τομεακή Επιτροπή Σάμου του ΚΚΕ τιμώντας τον ηρωικό αγώνα των μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου διοργανώνει το

• ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014 - 8 μ.μ. Δημοτικός Κήπος Σάμου

Εκδήλωση αφιερωμένη στους ηγέτες του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου Γιάννη Μαλαγάρη στρατιωτικό αρχηγό του Δ.Σ.Σ και Γιάννη Σαλά πολιτικό επίτροπο του Δ.Σ.Σ.

Γράμμα στη Μάνα της Παλαιστίνης (Της Ευγενίας Κώτη)

Γράμμα στη Μάνα της Παλαιστίνης

Της Ευγενίας Κώτη *
 

Για χρόνια, για μήνες είχα ξεχάσει την ύπαρξή σου. Βλέπεις εσύ  χιλιάδες μίλια μακριά κι είχα κι εγώ τις δικές μου μάχες… Ανεργία, αγώνας για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Θύμα επίθεσης κι εγώ αλλά χωρίς ορατά τραύματα, σφαγή δικαιωμάτων και κατακτήσεων χωρίς ματοκύλισμα. Μόνο εκατομμύρια θύματα… 

Είναι αλήθεια πως σε θυμόμουν για λίγα λεπτά όταν έβλεπα τηλεοπτικά ρεπορτάζ από τα θύματα των εμφυλίων πολέμων ή των  επεκτατικών επεμβάσεων στην ευρύτερη περιοχή ή όταν βυθιζόταν καμιά «βάρκα της ελπίδας» που μετέφερε πρόσφυγες-άλλες μανάδες με τα παιδιά τους- από τις εμπόλεμες περιοχές της Ανατολικής  Μεσογείου. Από την εποχή της Ιντιφάντα, τότε που «όπλο» των παιδιών σου απέναντι στους Ισραηλινούς στρατιώτες που καταπατούσαν τη γη και τη ζωή σας ήταν η πέτρα, θαύμαζα αυτούς τους «μικρούς ήρωες» και τις μανάδες πού τους γαλούχησαν. Ποιες, σκεπτόμουν, ήταν εκείνες οι πράξεις βίας από την πλευρά των ισραηλιτών που τα έκαναν να μεγαλώνουν πρόωρα, τα «μπόλιασαν» με πόνο και οργή ώστε  να «παίζουν» καθημερινά πόλεμο με τους ισραηλινούς στρατιώτες, απέναντι στα τανκς με αληθινά βλήματα; Άραγε πριν φύγουν από το σπίτι τους έλεγες κι εσύ όπως οι σπαρτιάτισσες μανάδες όταν ξεπροβόδιζαν τους γιούς τους για τον πόλεμο «ή ταν ή επί τας»; Γιατί η φωνή σου που περιγράφει τις διώξεις, τις ταπεινώσεις, τον εκτοπισμό και τις δολοφονίες δεκαετιών δεν ακούστηκε στα διεθνή ΜΜΕ, μόνο της ισραηλινής μητέρας που ο έφηβος γιός της είχε εξαφανιστεί μαζί με δύο ακόμη παιδιά και ο –όντως άδικος-θάνατός τους έγινε το άλλοθι για να σκοτωθούν εκατοντάδες παιδιά της Παλαιστίνης; Όλες αυτές οι σκέψεις, βασανιστικές αλλά φευγαλέες, ξεθώριαζαν γρήγορα κάτω από το βάρος μιας πιεστικής και αγχωτικής καθημερινότητας.

Ν.Μόττας- Γάζα: Αυτός είναι ο Ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!

Γράφει ο Νίκος Μόττας*.  
*υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας.

Μέχρι και την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές (26/7/2014):
- Περισσότεροι απο 1000 νεκροί (εξ αυτών τουλάχιστον 500 παιδιά και γυναίκες).
- 117.000 παλαιστίνοι έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους.
- Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν καθόλου, ή έχουν ελάχιστη πρόσβαση σε νερό.
- 90 σχολεία και 18 κέντρα νοσοκομ. περίθαλψης έχουν καταστραφεί.
- 2.655 κατοικίες έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.
- “Δεν υπάρχει κυριολεκτικά κανένα ασφαλές μέρος για άμαχο πληθυσμό στη Γάζα” - δηλώσεις εκπροσώπου του Γραφείου Ανθρωπιστικών Ζητημάτων του ΟΗΕ.

1. Στη Λωρίδα της Γάζας συντελούνται από την ισραηλινή κυβέρνηση εγκλήματα πολέμου. Πρόκειται για μια απάνθρωπη θηριωδία που συγκρίνεται με την αντίστοιχη των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων το 2008-2009. Να θυμήσουμε πως η διάρκειας 3 εβδομάδων τότε επίθεση του Ισραήλ (Επιχείρηση «Συμπαγές Μολύβι») είχε αφήσει πίσω τις περί τους 1500 νεκρούς, 900 εκ των οποίων ήταν άμαχος πληθυσμός. Ο παλαιστινιακός λαός πληρώνει για μια ακόμη φορά τεράστιο φόρο αίματος έχοντας απέναντι του μια πλήρως εξοπλισμένη, πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή η οποία μετατρέπει τη Λωρίδα της Γάζας σε νεκροταφείο αμάχων.
 

Το 2ο τεύχος του Περιοδικού Ενημερωτικού Δελτίου της ΛΑ.Σ. Β. Αιγαίου

Ενημερωτικό ΛΑ.Σ._τεύχος 2ο

Ενημερωτικό ΛΑ.Σ._τεύχος 2ο by Λαϊκή Συσπείρωση Βορείου Αιγαίου

Δείτε εδώ το 1ο τεύχος 

Επιστολη του Στρατή Κόρακα προς τον πρόεδρο του Περιφ. Συμβουλίου Β. Αιγαίου για απερίγραπτο έγκλημα γενοκτονίας σε βάρος του μαρτυρικού Παλαιστινιακού Λαού από το Ισραήλ

  

 Προς τον Πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Β. Αιγαίο

Μυτιλήνη, 25 Ιουλίου 2014,

Κύριε Πρόεδρε,

Αυτές τις τελευταίες 20 μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μπροστά στα μάτια μας ένα στυγερό, απερίγραπτο έγκλημα γενοκτονίας σε βάρος του μαρτυρικού Παλαιστινιακού Λαού από το Ισραήλ, που δεν ανέχεται  τη θέληση  του Λαού αυτού να έχει την δική του Πατρίδα και να απολαμβάνει τα κυριαρχικά του δικαιώματα στο έδαφος της.

Ζητούμε να συζητηθεί το θέμα προ ημερήσια διάταξης.

Να εκφράσουμε, ως Περιφ. Συμβούλιο, την αμέριστη συμπαράστασή μας προς τον αγωνιζόμενο ηρωικό Παλαιστινιακό Λαό, που αγωνίζεται όχι μονάχα για την κατάκτηση των δικαιωμάτων του αλλά γενικότερα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για λογαριασμό όλων των λαών του κόσμου. Να στηρίξουμε τον αγώνα του για ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος στα σύνορα του 1967. Για διάλυση των ισραηλινών εποικισμών στο παλαιστινιακό έδαφος και γκρέμισμα του επαίσχυντου τείχους, απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και επιστροφή των προσφύγων στον τόπο τους.

Θεωρούμε ότι,  δεν έχουμε το δικαίωμα να περιοριζόμαστε στο ρόλο του τεθλιμμένου, έστω, παρατηρητή  αλλά επιβάλλεται να καταδικάσουμε  όχι μόνο το Ισραήλ και την εγκληματική δολοφόνα πολιτική του, αλλά και αυτούς που το στηρίζουν και αυτή τη στιγμή που διαπράττει το έγκλημα, στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τις ΗΠΑ και την ΕΕ και μαζί και η χώρα μας.

Είναι φανερό ότι στο έγκλημα συνένοχοι είναι και αυτοί που διακηρύσσουν και σήμερα ακόμα, ότι καταδικάζουν τη βία  «από όπου κι αν προέρχεται», που τσουβαλιάζουν τα θύματα με τους θύτες, στηρίζοντας έτσι τους κατακτητές που σφαγιάζουν ένα λαό που αντιστέκεται στην κατοχή, αγωνίζεται με όλα τα μέσα –και με τα όπλα για να αποτινάξει το ζυγό. Αλήθεια τι έκαναν οι Έλληνες το 1821, 1940-1944 και σε άλλες στιγμές των απελευθερωτικών και κοινωνικών αγώνων τους;

Πρότείνουμε λοιπόν, το Π.Σ. να καταδικάσει απερίφραστα τη γενοκτονία και να απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση να καταδικάσει την γενοκτόνα πολιτική του Ισραήλ και να διακόψει κάθε συνεργασία (στρατιωτική, οικονομική, διπλωματική) μαζί του.

Να απαιτήσουμε άμεσο τερματισμό της εγκληματικής  ισραηλινής επιδρομής, να αποχωρήσουνόλες οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής από τη Γάζα και τη Δυτ. Όχθη. 

                                                                                                                                                                     Με τιμή

Στρατής Κόρακας,  Επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Β. Αιγαίου

Το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο καλεί όλο τον λαό της Λέσβου να σταθεί αλληλέγγυος σε οποιαδήποτε απειλή για διακοπή ρεύματος και νερού.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΥ!

Μέσα στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων, την ολοένα και μεγαλύτερη μείωση των μισθών και την κατάργηση μιας σειράς επιδομάτων, την αύξηση τις ανεργίας, πολλές οικογένειες δυσκολεύονται και άλλες αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και της ΔΕΥΑΛ.

        Το νερό, όπως και το ρεύμα  είναι κοινωνικά αγαθά. Είναι αναγκαία για το σύνολο της κοινωνίας και δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς!

 Δεν είναι προϊόντα κερδοφορίας των Ιδιωτικών Επιχειρήσεων!

        Οι ιδιωτικοποιήσεις στις Δημόσιες επιχειρήσεις ένα πράγμα σημαίνουν! Περισσότερα βάρη στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας, προς όφελος των μονοπωλίων!

        Εκεί που η κερδοφορία θα χτυπάει το αυτονόητο δικαίωμα των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, για ΝΕΡΟ και ΡΕΥΜΑ, δεν θα επιτρέψουμε καμία διακοπή!

Διεκδικούμε:

- Να μην προχωρήσει η διακοπή της παροχής του νερού και του ρεύματος σε κανέναν άνεργο, χαμηλόμισθο, χαμηλοσυνταξιούχο, σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, σε καμία λαϊκή οικογένεια.

- Να μειωθεί το τιμολόγιο κατά 50% για τους άνεργους, τους περιστασιακά και μερικά απασχολούμενους, τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους.

- Όχι στα χαράτσια και στη φοροληστεία.

- Να καταργηθεί το τέλος επανασύνδεσης  για όσους καταναλωτές τους έγινε διακοπή λογαριασμού.

Το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο καλεί όλο τον λαό της Λέσβου, να σταθεί αλληλέγγυος σε οποιαδήποτε απειλή για διακοπή ρεύματος και νερού. Να δώσουμε μια μαζική ταξική απάντηση κόντρα στις ιδιωτικοποιήσεις και στην τρομοκρατία του κεφαλαίου!

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

 peklesvou.blogspot.gr

ΧΙΟΣ: ΚΟΙΝΣΕΠ ΣΤΟΥΣ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΦΕΙΩΝ!!!

ΠΑΝΕ ΠΑΚΕΤΟ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ «ΧΙΑΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ»(ΣΥΡΙΖΑ), ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΚΟΙΝΣΕΠ ΣΤΟΥΣ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΦΕΙΩΝ!!!

Προφητικά σε πρόσφατη ανακοίνωσή μας κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για  τα προβλήματα των βρεφονηπιακών σταθμών,   ειδικά ενόψει της λειτουργίας της νέας χρονιάς εξ αιτίας της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η οποία ακολουθώντας πιστά τη λογική της ΕΕ ότι δεν υπάρχουν πλέον δικαιώματα , αλλά οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι αποτελούν κόστος, πρέπει να πληρώνουν για τα πάντα!

Η απερχόμενη δημοτική αρχή , ο απερχόμενος πρόεδρος του Νομικού προσώπου, επιβεβαιώνοντας  για πολλοστή φορά τη στοχοπροσήλωσή τους σε μια αντιλαϊκή και αντεργατική διαχείριση, ΜΑΖΙ με τη νέα δημοτική αρχή που αποδεικνύεται Πρόθυμη στο ίδιο μήκος αντιλαϊκής και αντεργατικής διαχείρισης για όσους είχαν ή έχουν αυταπάτες, ΜΑΖΙ με εκπροσώπους της «Χιακής  Συμπολιτείας» (ΣΥΡΙΖΑ- «αριστερή διαχείριση» για να μην ξεχνιόμαστε!!!) , σε συνάντησή τους,  προσανατολίστηκαν στη λειτουργία ΚΟΙΝΣΕΠ στους Βρεφονηπιακούς, καλώντας  ή κάνοντας συζητήσεις μάλιστα ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ με άνεργους που είχαν δραστηριοποιηθεί ως συμβασιούχοι στο χώρο των βρεφονηπιακών, δημιουργώντας εύλογες αντιδράσεις από άλλους άνεργους, που κι αυτοί υπήρξαν συμβασιούχοι σε άλλα χρονικά διαστήματα.

Είναι φυσικό, στο χορό να μπουν και οι υπάρχουσες ή υπό ίδρυση ΚΟΙΝΣΕΠ, οξύνοντας τα παζάρια εργατικής δύναμης, ρίχνοντας τις τιμές ανά εργαζόμενο, προς δόξα της καπιταλιστικής αγοράς ανθρώπινης σάρκας, ή του  «υγιούς ανταγωνισμού» όπως μας λένε οι απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας  δεξιοί, κεντρώοι και «αριστεροί».

Κερασάκι στην τούρτα οι δηλώσεις του προέδρου της ΔΗΚΕΧ, που με περίσσιο κυνισμό δήλωσε πως «οι περικοπές φέρνουν τροφεία…» μιας και οι λέξεις αγώνας, διεκδίκηση, απαίτηση για τα αυτονόητα, δεν έχουν θέση στον κόσμο του κεφαλαίου που υπηρετούν.

Αντί όλοι αυτοί-«μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί»- να εστιάσουν την προσοχή τους στην έγκαιρη απαίτηση-διεκδίκηση προσλήψεων από την κυβέρνηση με κριτήρια ΑΣΕΠ που αξιοκρατικά θα μοιράζουν το ψωμί, έστω και συμβασιούχων, χωρίς ποτέ ως Λαϊκή Συσπείρωση να απεμπολούμε τη θέση για μόνιμο προσωπικό σε μόνιμες ανάγκες, αντί να διαχειριστούν το ΕΣΠΑ με τέτοιο τρόπο που να οδηγεί στις επαρκείς προσλήψεις αφού περιλαμβάνεται κι αυτό, αντί να σταματήσουν από τα τροφεία των γονιών να πληρώνουν άλλες δομές του νομικού προσώπου, αντί να μεταφερθούν από το δήμο τα αναλογούντα κονδύλια αντί να πηγαίνουν  στους γνωστούς εξωραϊσμούς, αντί να δουν στη ΔΗΚΕΧ το πλεόνασμα που προήλθε από λεφτά του ΕΣΠΑ κυρίως-να χρηματοδοτήσει τους βρεφονηπιακούς, έσπευσαν οι διαχειριστές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΣ τη Λαϊκή Συσπείρωση από τη συνάντηση, να ομονοήσουν στη χρήση του αντεργατικού εργαλείου των νέων ΜΚΟ κατά Ρακιτζή, των  ΚΟΙΝΣΕΠ, δείχνοντας τις στρατηγικού χαρακτήρα συγκλίσεις των παρατάξεων της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Σαν ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ επαναλαμβάνουμε :

• Να μην προχωρήσει καμιά συζήτηση για ΚΟΙΝΣΕΠ, ιδιαίτερα πριν την ανάληψη καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχής. Καμιά σύμβαση εκτός του αρμόδιου οργάνου που είναι το Δημοτικό Συμβούλιο, ασχέτως της δικής μας κάθετα αρνητικής θέσης στο θέμα των ΚΟΙΝΣΕΠ.

• Αύξηση της χρηματοδότησης του Νομικού Προσώπου από το δήμο, με αναμόρφωση προϋπολογισμού και ιεράρχηση αναγκών, προκήρυξη θέσεων 11μηνης σύμβασης με προϋποθέσεις ΑΣΕΠ και κατοχυρωμένα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα έστω και τα υπάρχοντα κουτσουρεμένα, ώστε αξιοκρατικά και όχι επιλεκτικά να γίνουν οι προσλήψεις.

• Να παρθούν αγωνιστικά  μέτρα-κινητοποιήσεις γονέων, εργαζομένων, μαζικών φορέων  κλπ, με κεντρική απαίτηση  να ενισχυθούν 100% με πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό όλες οι κοινωνικές δομές, οι οποίες πρέπει να είναι μόνιμες, με μόνιμους εργαζόμενους, να μην πληρώνει κανείς ωφελούμενος, δηλαδή να είναι δωρεάν και να αντιμετωπίζουν όλες τις ανάγκες που υπάρχουν για τον παιδικό πληθυσμό, τα ΑμΕΑ και τους ηλικιωμένους.

• Κανένα παιδί να μη μείνει έξω από παιδικό σταθμό.

• Πλήρη κάλυψη όλων των αναγκών σε υποδομές.

• Να υπάρξουν μειώσεις των τροφείων με βάση τις απώλειες που έχουν υποστεί οι λαϊκές οικογένειες μέχρι την κατάργησή τους .

• Καμιά οικονομική επιβάρυνση για  παιδιά ανέργων, πολύτεκνων και ΑμΕΑ.

• Δημόσιους, δωρεάν, σύγχρονους, ασφαλείς βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλα τα παιδιά.

• Μονιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλων των συμβασιούχων.

Τέλος η Λαϊκή Συσπείρωση δήμου Χίου, δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση, ότι γι αυτά αγωνίστηκε και θα αγωνιστεί, γι αυτά καλεί το λαό μας να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, να βγάλει επιτέλους σωστά συμπεράσματα, να ακολουθήσει το δρόμο του αγώνα.

 ΧΙΟΣ 29/7/2014

Διαβάστε το 1ο τεύχος του Περιοδικού Ενημερωτικού Δελτίου της ΛΑ.Σ. Β. Αιγαίου

Διαβάστε το ΕΔΩ

Φίλες και φίλοι,

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να πραγματοποιήσουμε την έκδοση του 1ου τεύχους του Περιοδικού Ενημερωτικού Δελτίου της Λαϊκής Συσπείρωσης Β. Αιγαίου και Δήμου Χίου, των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ που συσπείρωσαν φίλους και συναγωνιστές στον κοινό αγώνα για το σήμερα μια ισχυρής λαϊκής αντιπολίτευσης, αλλά και για το ελπιδοφόρο αύριο της αντεπίθεσης του λαού, για την ανατροπή της σημερινής βαρβαρότητας της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. 

  Η Συντακτική Επιτροπή του Περιοδικού Ενημερωτικού Δελτίου της ΛΑ.Σ. σας ευχαριστεί για το ενδιαφέρον που δείχνετε σ΄ αυτήν την προσπάθειά μας. Αν νομίζετε ότι η προσπάθειά μας  αξίζει, προωθήστε το  Δελτίο μας σε φίλους και γνωστούς σας.  

 Σε καιρούς χαλεπούς, όπως αυτούς που ζούμε, το κόστος κυκλοφορίας ενός τέτοιου εντύπου, θα ήταν δυσβάστακτο και αναπόφευκτα θα ματαιωνόταν όλη μας η προσπάθεια, πριν καν αρχίσει.

 Έτσι, σήμερα, μετά από μπόλικο μεράκι και κόπο ορισμένων συντρόφων και συναγωνιστών και χωρίς κανένα προσωπικό τους όφελος, παρουσιάζουμε το εγχείρημά μας σε ηλεκτρονική μορφή.     
   

Ευχαριστούμε πολύ και προσβλέπουμε στη συνεργασία σας

Η Συντακτική Επιτροπή του Ενημερωτικού Δελτίου

Μπορείτε να το διαβάσετε από ΕΔΩ 

Λήμνος: Πικετοφορία συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό

Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου, στη Μύρινα της Λήμνου, πικετοφορία συμπαράστασης στο λαό της Παλαιστίνης. 

Στο ξεκίνημα της πικετοφορίας μίλησε ο Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Λήμνου του ΚΚΕ, Βαγγέλης Αγάς, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:

«Το ΚΚΕ, με πάνω από 50 άλλα Κομμουνιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο, βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις για να καταδικάσουμε τη νέα σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Αυτή η σφαγή πρέπει να σταματήσει. Μπορεί να σταματήσει με τη μαζική καταδίκη και κινητοποίηση των εργαζομένων. Καταγγέλλουμε τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί χωρίς τη δική τους στρατιωτική, οικονομική και πολιτική υποστήριξη δε θα είχαμε αυτά τα εγκλήματα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.

Γι' αυτό, καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να ακυρώσει όλες τις συμφωνίες που έχει υπογράψει με το Ισραήλ. Απαιτούμε την άμεση αποχώρηση του στρατού του Ισραήλ από τα εδάφη της Παλαιστίνης - Να σταματήσουν οι εποικισμοί - Να γυρίσουν οι πρόσφυγες στις εστίες τους - Να υπάρξει Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ».

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πραγματοποίησαν την πικετοφορία στην αγορά και τους παραλιακούς δρόμους της Μύρινας, φωνάζοντας αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα. Παράλληλα, διακίνησαν σε κατοίκους της Μύρινας και τουρίστες τη σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ, ο Δημοσιογράφος, ο Συγγραφέας, ο Κριτικός

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ, ο Δημοσιογράφος, ο Συγγραφέας, ο Κριτικός

Μικρό Βιογραφικό           Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης. Ο πατέρας του (Ανάργυρος) ήταν φιλόλογος και η μητέρα του (Ελένη) δασκάλα. Το 1953 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1959 αποφάσισε να σπουδάσει κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου στην ταινία «Μικρές Αφροδίτης» αλλά και του Ροβήρου Μανθούλη. Το 1962 γύρισε δύο ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ), το Βυζαντινό μνημόσυνο και το Οι γουναράδες της Καστοριάς και η τέχνη τους. Ο ίδιος στη συνέχεια αδιαφόρησε και αποσύρθει από το σκηνοθετικό επάγγελμα είχε δε δηλώσει ότι θα αισθανόταν πολύ άβολα αν έπεφτε πάνω σε κάποια από τις ταινίες του. Το 1963 άρχισε να εργάζεται ως κριτικός κινηματογράφου αρχικά την Επιθεώρηση Τέχνης και αργότερα στην Δημοκρατική Αλλαγή. Το 1964-65 βρέθηκε στην Αλγερία κοντά στον Μιχάλη Ράπτη. Ήταν στην ομάδα που εξέδωσε το περιοδικό Ελληνικός Κινηματογράφος το 1966 το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει το 1968 με τον τίτλο Σύγχρονος Κινηματογράφος, μαζί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.         Από τη μεταπολίτευση και ύστερα εργάστηκε σαν κινηματογραφικός κριτικός, σχολιογράφος και ρεπόρτερ αλλά και επιφυλλιδογράφος σε διάφορα έντυπα όπως: Βήμα (1974-1983), Έθνος (1983-1998) και στην Ελευθεροτυπία (1998 ως το θάνατό του το 2000). Το τελευταίο διάστημα της ζωής του ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων αφήνοντας πίσω του ένα ογκώδες και πολύ ενδιαφέρον συγγραφικό έργο.         Ο Βασίλης Ραφαηλίδης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, κριτικός και θεωρητικός του κινηματογράφου, αλλά πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος άνθρωπος με βάθος σκέψης, που δε δίσταζε να κατονομάσει τα πράγματα, ένας ιδεολόγος της αριστεράς, αλλά της ανοιχτής αριστεράς που μπορεί να δει το μέλλον και να προσαρμοστεί στο παρόν, όχι της αριστεράς που φέρει παρωπίδες, έφυγε από τη ζωή το 2000 χτυπημένος από τον καρκίνο. Η έλλειψη μιας τέτοιας φωνής στις μέρες μας είναι χωρίς άλλο εμφανέστατη. Βασίλης Ραφαηλίδης και Αλέξης Δαμιανός Ο Βασίλης Ραφαηλίδης αυτοβιογραφούμενος (Μια μέθοδος άνευ διδασκάλου για να γίνεις κριτικός)         Έγινα κριτικός κινηματογράφου μάλλον κατά λάθος. Εν πάση περιπτώσει, δε διάλεξα εγώ αυτό το επάγγελμα, το οποίο είναι ένα απ’ τα πολλά που έκανα στη ζωή μου και στο οποίο δυστυχώς κόλλησα για τα καλά.         Το 1964, που είδα την πρώτη μου ταινία, ήμουν ήδη αρκετά μεγάλος: 12 χρονών. Μέχρι τότε, έβλεπα τον πόλεμο και την δυστυχία εκ του φυσικού και όχι επί της οθόνης. Και ξαφνικά, ο κινηματογράφος μου αποκάλυψε έναν άλλο κόσμο: όμορφο, τακτοποιημένο και μεγαλειώδη. Ήταν το σωστό αντίδοτο στη φτώχεια και στη δυστυχία ενός ήδη πολύ ταλαιπωρημένου παιδιού. Που ζούσε στην επαρχία, στην Καστοριά, και έτυχε να ‘ναι γιος «αριστερών» και ανελέητα κυνηγημένων δημοσίων υπαλλήλων: Ο φιλόλογος πατέρας μου και η δασκάλα μάνα μου δεν κατάφεραν σχεδόν ποτέ να ταΐσουν σωστά τα τρία τους παιδιά· διότι, βέβαια, δύσκολα δουλεύει κανείς για τα παιδιά του όταν είναι στις φυλακές και τις εξορίες ή, λίγο νωρίτερα, στον ΕΛΑΣ. Χρωστώ ευγνωμοσύνη στους γονείς μου για τούτη την, για λόγους ιδεολογικούς, πείνα. Μου ‘μαθε να νοιάζομαι για την πείνα των άλλων και να την συναρτώ από κάποιες ιδέες.         Ωστόσο, μεγαλώνοντας, κάτι έπρεπε να βρω να κάνω για να φάω. Σκέφτηκα να γίνω γιατρός για να λύσω το πρόβλημά μου, αλλά πολύ σύντομα απελπίστηκα κι εγκατέλειψα το σχέδιο. Το 1958, σε ηλικία 24 ετών, το είχα πάρει απόφαση πως θα ‘μενα ή, μάλλον, πως θα κατέληγα γουνεργάτης, αφού ήξερα κάπως τη δουλειά της γούνας. Και τότε μου ήρθε η φαεινή ιδέα ν’ αξιοποιήσω τη λιγάκι παρανοϊκή αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα, που λένε, και τούτος ο αέρας ίσως να υπάρχει ακόμα εντός της κρανιακής μου κάψας.         Λοιπόν, σπούδασα (τρόπος του λέγειν) σε μια ιδιωτική σχολή κινηματογράφου, με την πρόθεση να γίνω σκηνοθέτης, κι έμαθα γαλλικά άνευ διδασκάλου (δεν υπήρχε φράγκο για δάσκαλο), με μοναδικό σκοπό να μελετήσω γαλλικά κινηματογραφικά κείμενα, μια και δε μπορούσα να βρω ελληνικά. Ο μοναδικός σοβαρός δάσκαλος στον κινηματογράφο, από το 1953 μέχρι το 1960, οπότε σταμάτησε να γράφει κινηματογραφική κριτική, ήταν ο Μάριος Πλωρίτης. Πολλά χρόνια αργότερα, ήταν για, μένα απροσδόκητη χαρά να συναντήσω τον σπουδαίο δάσκαλο της νιότης μου, ως συνάδελφος πια στην εφημερίδα όπου δουλεύουμε σήμερα και οι δύο.         Χρωστάω πάρα πολλά στον Μάριο Πλωρίτη – τόσα, όσα και σ’ έναν άλλο καλό μου δάσκαλο, τον Χρίστο Βλαχιώτη. Απ’ αυτόν έμαθα πως η γνώση «για να…» (για να γίνεις αυτό ή το άλλο, για να πετύχεις ετούτο ή εκείνο) είναι καθαρός παραλογισμός όταν δεν είναι σκέτος αριβισμός: η γνώση είναι υπόθεση υπαρξιακή, που σε βοηθάει να ζεις.         Έτσι εγκατέλειψα για πολλοστή φορά τα σχέδιά μου: δε μάθαινα πια κινηματογράφο για να γίνω σκηνοθέτης, αλλά γιατί έτσι μου άρεσε. Ονειρευόμουν για τον εαυτό μου ένα τρελό επάγγελμα, άγνωστο και καινούργιο, τουλάχιστον στην Ελλάδα: αυτό του επαγγελματία… αναγνώστη! Και χρησιμοποίησα τον κινηματογράφο ως σημείο αναφοράς των πάντων Έτσι γλίτωσα εγκαίρως από την αποβλακωτική κινηματογραφοφιλία, όχι όμως κι απ’ τον κινηματογραφικό επαγγελματισμό, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει, αλλά μόνο σε μια και μοναδική περίπτωση: αν κέρδιζα το λαχείο, ώστε να λύσω μια και καλή το φοβερό και το τρομερό βιοποριστικό πρόβλημα· πράγμα που δε συνέβη, δυστυχώς, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Ωστόσο, συνεχίζω να πιστεύω αφελώς στο νόμο των πιθανοτήτων και να θεωρώ την ανάγκη για βιοπορισμό ως τη μεγαλύτερη δυστυχία που μπορεί να βρει έναν άνθρωπο.         Λοιπόν, δούλεψα για βιοπορισμό στον κινηματογράφο κάπου τέσσερα χρόνια εδώ και στο Αλγέρι, όπου βρέθηκα το 1964, κυνηγώντας περιπέτειες και μεροκάματο. Στο Αλγέρι γνώρισα τον τρίτο σπουδαίο μου δάσκαλο, τον Μιχάλι Ράπτη (Μισέλ Πάμπλο). Είναι αυτός που μου ‘μαθε την αξία του ζην επικινδύνως και του αγωνίζεσθαι ακατάπαυστα, μπας κι αλλάξει κάτι σε τούτο τον κόσμο που βαδίζει σαν τον κάβουρα πάνω στην ανθρακιά.          Στο Αλγέρι, βρέθηκα ξαφνικά με τρία επαγγέλματα: του κινηματογραφιστή, του δημοσιογράφου και του κριτικού. Επιστρέφοντας διαπίστωσα πω τρία επαγγέλματα είναι πολλά για έναν ουσιαστικά ανεπάγγελτο, και κράτησα, και κράτησα μόνο το τρίτο: έγινα επαγγελματίας κινηματογραφικός κριτικός κατά το τέλος του 1965. Όμως, ήμουν ήδη ερασιτέχνης κινηματογραφικός κριτικός από το 1963. Και να πως προάχθηκα κατά λάθος από φανατικός κινηματογραφόφιλος σε ερασιτέχνη κριτικό: το 1963, μια ομάδα κινηματογραφιστών, που ανήκαμε όλοι στην ΕΔΑ, βρεθήκαμε στο πολύ έγκυρο και σοβαρό περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης». Μας πήραν εκεί για να οργανώσουμε τον τομέα «κινηματογράφος». Όμως ενώ όλοι μας μιλούσαμε για κινηματογράφο, κανείς δεν ήθελε να γράψει για κινηματογράφο. Με τα πολλά, και ύστερα από μια αποφασιστική επέμβαση του Δημήτρη Δεσποτίδη και του Κ. Πορύρη (και οι δυο πεθαμένοι σήμερα), κατάφεραν να πείσουν εμένα. Κι έτσι έγραψα κατ’ ανάθεσιν το πρώτο μου κινηματογραφικό κείμενο: ήταν μια μελέτη για τη Δίκη του Όρσον Γουέλς (Orson Welles). Ο Δεσποτίδης πήρε υπέρ το δέον στα σοβαρά εκείνο το κείμενό μου και με βάφτισε κριτικό. Το… παρατσούκλι μου έμεινε…         Το 1965, λοιπόν, κι ενώ είχα επιστρέψει από το Αλγέρι με την προοπτική να ξαναφύγω σύντομα προς άγνωστον κατεύθηνσιν, ζήτησα δουλειά, με τα διαπιστευτήρια της «Επιθεώρησης Τέχνης» στην απογευματινή εφημερίδα της ΕΔΑ «Δημοκρατική Αλλαγή». Μου την έδωσαν αμέσως. Κι έτσι έγινα επαγγελματίας κινηματογραφικός κριτικός. Μέχρι την απριλιάτικη συμφορά του 1967, όταν έκλεισε η εφημερίδα, κρατούσα σ’ αυτήν την στήλη της κινηματογραφικής κριτικής, μαζί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.         Τα πηγαίναμε θαυμάσια σ’ αυτήν την εφημερίδα, μέχρι που εμφανίστηκαν οι πρώτες ιδεολογικές δυσκολίες: άρχισαν οι έντονες επιπλήξεις για ιδεολογικές παρακλήσεις, που σίγουρα υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Χωρίς την επέμβαση της Έλλης Παππά, που καταλάβαινε πως οι παρακλήσεις δεν ήταν δα και προς καταστροφή του κόμματος, κατά πάσα πιθανότητα θα εγκατέλειπα και αυτό το επάγγελμα που το βρήκα καθυστερημένα ή, μάλλον, που με βρήκε εκείνο με τη μεσολάβηση του Δεσποτίδη.         Το 1966, παρέα με τον Αλέξη γρίβα και με συνεργάτες που όλοι τους είχαν σχέση με τη «Δημοκρατική Αλλαγή», εκδώσαμε το περιοδικό «Ελληνικός Κινηματογράφος». Το τεύχος 6, επιτέλους σωστά τυπωμένο απ’ το Θεμέλιο, που είχε αναλάβει την έκδοσή του, χάρις στην επιμονή του καλού φίλου και φανατικού κινηματογραφόφιλου Μίμη Δεσποτίδη, μπλοκαρίστηκε στο βιβλιοδετείο από τη χούντα και πολτοποιήθηκε μαζί με τα όνειρά μας.         Το 1968, μετά την αποφυλάκισή μου, βάζουμε μπροστά με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο το περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος», που ήταν η συνέχεια του προηγούμενου με άλλον τίτλο, δια του φόβου των Ιουδαίων. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 1969…         Τώρα ξέρετε πως γίνεται κανείς κινηματογραφικός κριτικός: από σύμπτωση, όπως όλα σε τούτο τον συμπτωματικό τόπο, όπου έτυχε να ζούμε εντελώς συμπτωματικά. Βασίλης Ραφαηλίδης, από τον πρόλογο στο «Λεξικό ταινιών», Α’ τόμος, εκδόσεις Αιγόκερως, Αθήνα 1982. Αναδημοσιεύεται στο «Βασίλης Ραφαηλίδης» εκδόσεις Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου - Αιγόκερως, Αθήνα 2000   Βιβλία του Βασίλη Ραφαηλίδη Κινηματογραφικά θέματα I Κινηματογραφικά θέματα ΙΙ Κινηματογραφικά θέματα ΙΙΙ (1985-86) Κινηματογραφικά θέματα IV Κινηματογραφικά θέματα V Κινηματογραφικά θέματα VI Φιλμοκατασκευή Το βλέμμα του ποιητή  12 μαθήματα για τον κινηματογράφο Το ομιχλώδες τοπίο της ιστορίας Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους Λαοί της Ευρώπης Μνημόσυνο για έναν ημιτελή θάνατο Οι λαοί των Βαλκανίων Μυθ-ιστορία των βάρβαρων προγόνων των σημερινών Ευρωπαίων Θερμοί και ψυχροί πόλεμοι Επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα 20 κείμενα για 127 αιρέσεις Οι λαοί της Μέσης Ανατολής Πέρα από τον κινηματογράφο Ι Πέρα από τον κινηματογράφο ΙΙ Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού Είκοσι ένα κείμενα για τη Μαλβίνα Στοιχειώδης αισθητική Τα μαλλιά του φαλακρού δολοφόνου Καπιταλισμός. Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας Άραβες Λεξικό ταινιών Ι (Α – Μ) Λεξικό ταινιών ΙΙ (Ν-Ω) Λεξικό ταινιών ΙΙΙ (Ελληνικός κινηματογράφος) Ταξίδι στο μύθο Το μοντάζ Νεοελληνική ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας Η μυθική ιστορία των Εβραίων Video με τον Βασίλη Ραφαηλίδη (επιλογή) Ο Βασίλης Ραφαηλίδης “Ο ρόλος και η χρήση της μουσικής στην τέχνη του κινηματογράφου: Κλικ εδώ Ο Βασίλης Ραφαηλίδης στην εκπομπή Κίτρινος Τύπος του Μ. Τριανταφυλλόπουλου: Κλικ εδώ αναδημοσίευση από koinotopia.gr

ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ: Το κράτος κόβει και ράβει για λογαριασμό των εφοπλιστών. Απανωτές αυξήσεις στα εισιτήρια

ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Το κράτος κόβει και ράβει για λογαριασμό των εφοπλιστών

Απανωτές αυξήσεις στα εισιτήρια, «σαπάκια» εν πλω, διαλυμένοι ναυτεργάτες τα αποτελέσματα της «απελευθέρωσης»

Το κόστος στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες κάνει απαγορευτικές ακόμα και λίγες μέρες διακοπών στα νησιά

Μέσα σε ένα μήνα, υπήρξαν αυξήσεις σε ακτοπλοϊκά εισιτήρια έως και 15,6% για ορισμένες γραμμές. Συνολικά, οι τιμές των εισιτηρίων με τα πλοία της ακτοπλοΐας είναι απρόσιτες για την εργατική - λαϊκή οικογένεια και κάνουν απαγορευτικό τον προϋπολογισμό για λίγες μέρες διακοπών σε κάποιο νησί.

Στα ακριβά εισιτήρια, έρχονται να προστεθούν οι συχνές βλάβες, τα υπερήλικα - υποσυντήρητα πλοία, με πληρώματα που έχουν να δουν μισθό επί μήνες και δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, οι αυθαίρετες ακινητοποιήσεις πλοίων και βεβαίως οι επιδοτήσεις των εφοπλιστών.

Αυτή η κατάσταση στην ακτοπλοΐα προκύπτει σαν αποτέλεσμα της απελευθέρωσης των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών, σύμφωνα με τον κανονισμό 3577/92 της ΕΕ για την άρση του καμποτάζ, ο οποίος έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία από το 2001.

Από τότε, αίρεται σταδιακά ό,τι εμποδίζει την ελευθερία δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου για την ενίσχυση της κερδοφορία του: Από την υποχρεωτική 10μηνη δρομολόγηση των ακτοπλοϊκών πλοίων και τη ναυτολόγηση των ναυτεργατών, μέχρι τις οργανικές συνθέσεις, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τα στοιχειώδη μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Οι αυξήσεις στα εισιτήρια

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία για τις αυξήσεις στα εισιτήρια φέτος, είναι τα εξής:

Το εισιτήριο της οικονομικής θέσης για Μήλο, με το συμβατικό πλοίο, από 32 ευρώ που ήταν τον Μάη, τον Ιούλη έφτασε τα 37 ευρώ (αύξηση 15,6%). Για Ικαρία με το πλοίο ΜΥΤΙΛΗΝΗ της ΝΕΛ (έτος κατασκευής 1973!), το εισιτήριο οικονομικής θέσης από 33 ευρώ, έγινε 36 ευρώ τον Ιούλη (αύξηση 9%).

Ενδεικτικά, τα εισιτήρια οικονομικής θέσης με επιστροφή και με ΙΧ, για μια 4μελή οικογένεια, μέσα σε 3 χρόνια (Ιούλης 2011 - Ιούλης 2014) διαμορφώθηκαν ως εξής:

• Πειραιάς - Μυτιλήνη: Από 394 ευρώ, στα 560 ευρώ (αύξηση 42,13%). Αν τα εισιτήρια είναι για το κατάστρωμα και όχι στις αεροπορικές θέσεις, κοστίζουν 536 ευρώ (αύξηση 36,04%).
• Πειραιάς - Σαντορίνη: Από 366 ευρώ, στα 516 ευρώ (αύξηση 40,9%). Στις πλαστικές καρέκλες, 480 ευρώ (αύξηση 31,14%).
• Πειραιάς - Νάξος: Από 387 ευρώ, στα 470 (αύξηση 21,44%).
• Σε ένα από τα πιο κοντινά νησιά στον Πειραιά, στη Σύρο, μια 4μελής οικογένεια, αν ταξιδέψει στην πλαστική καρέκλα και χωρίς αυτοκίνητο, θέλει «πήγαινε - έλα» 226 ευρώ!

Αξίζει να αναφερθεί ότι από το 2001, οπότε και άρχισε η «απελευθέρωση», είχαμε τις εξής αυξήσεις:

• Από Πειραιά για Ικαρία, το εισιτήριο της οικονομικής θέσης κόστιζε 8,50 ευρώ και τώρα έφτασε τα 43 (αύξηση 405%).
• Για Σάμο, από 10,27 ευρώ, τώρα κοστίζει 50 ευρώ (αύξηση 387%).
• Για Νάξο, ήταν 8,50 ευρώ και τώρα κοστίζει 38 (αύξηση 347%).

«Απελευθέρωσαν» τα σαπάκια

Αμέσως μετά το ναυάγιο του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» (26/9/2000) με τους 82 νεκρούς, ψηφίστηκε νόμος που προέβλεπε ότι ένα πλοίο για να είναι ακτοπλοϊκό, θα πρέπει να είναι μέχρι 30 ετών. Πριν το ναυάγιο, το όριο ηλικίας ήταν τα 35 χρόνια. Στο πλαίσιο της σταδιακής απελευθέρωσης των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, σύμφωνα με τον κανονισμό της ΕΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ, με το ΠΔ 124/6-7-06 κατάργησε το όριο ηλικίας των ακτοπλοϊκών πλοίων!

Το αποτέλεσμα είναι οι εφοπλιστές να έχουν «ρίξει» στις ακτοπλοϊκές γραμμές όλα τους τα σαπάκια! Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη σταδιακή διάλυση και των όποιων ελεγκτικών μηχανισμών αξιοπλοΐας, όπως η Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων, της οποίας αρμοδιότητες δόθηκαν σε ιδιωτικά γραφεία, όπως οι Νηογνώμονες, έχουν δημιουργήσει μία άκρως επικίνδυνη κατάσταση για την προστασία της ζωής επιβατών και ναυτεργατών, για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας.

Από την άλλη, για να περιορίσουν τα κόστη, οι εφοπλιστές έχουν δέσει, αποδρομολογήσει και ακινητοποιήσει τα μισά ακτοπλοϊκά πλοία, με αποτέλεσμα αυτά τα σαπάκια να είναι «τρένα». Δηλαδή, να βρίσκονται εν πλω ασταμάτητα και με δρομολόγια που ξεπερνάνε τις 10 και 12 ώρες, με ό,τι σημαίνει αυτό για τις συνθήκες εργασίας των ναυτεργατών.

Είναι ενδεικτικό το στοιχείο ότι το 2008, τα ακτοπλοϊκά πλοία του βασικού κορμού της ακτοπλοΐας ήταν 83. Τώρα, εν μέσω θερινής περιόδου, είναι 60, ενώ το χειμώνα είναι ζήτημα αν μένουν 30 πλοία στο βασικό κορμό. Δηλαδή, μέσα σε 6 χρόνια ακινητοποίησαν πάνω από το μισό στόλο. Να σημειωθεί ότι η απελευθέρωση ξεκίνησε με νόμο του ΠΑΣΟΚ (2932/2001), με τον οποίο εναρμονίστηκε ο κανονισμός 3577/92 στην ελληνική νομοθεσία. Πρόσχημα της απελευθέρωσης ήταν ότι θα έρθουν σύγχρονα, πολλά και ασφαλή πλοία, θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και δεν θα ξαναθρηνήσουμε άλλα ΣΑΜΙΝΑ...

Ωστόσο, δηλαδή, 14 χρόνια μετά το ναυάγιο του ΣΑΜΙΝΑ, οι βλάβες, τα ναυτικά ατυχήματα και τα ναυτεργατικά δίνουν και παίρνουν, αλλά και προειδοποιούν.

Χρυσοφόρες οι «άγονες γραμμές»

Οι εφοπλιστές βγάζουν χρήμα και από τις επιδοτήσεις για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές». Για τη νέα δρομολογιακή περίοδο (1/11/2013 έως 31/10/2014), σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Ναυτιλίας, το ποσό που έχει καθοριστεί για 25 «άγονες γραμμές», είναι στο σύνολο 416.645,9 ευρώ το δρομολόγιο!

Για παράδειγμα, στο πλοίο «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ ΝΑΞΟΣ» έχει δοθεί η «άγονη γραμμή» από Πειραιά για Πάρο - Νάξο - Δονούσα - Αιγιάλη - Αστυπάλαια. Η πλοιοκτήτρια θα παίρνει 29.409,50 ευρώ το δρομολόγιο, το οποίο γίνεται τρεις φορές τη βδομάδα. Για τη γραμμή από Πειραιά έως Κατάπολα, το ίδιο πλοίο παίρνει 19.994,52 ευρώ το δρομολόγιο, που είναι επίσης τρεις φορές τη βδομάδα. Και το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οι 7 συμβάσεις με απευθείας αναθέσεις που υπέγραψε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας την 1η Ιούλη, για αντίστοιχες δρομολογιακές γραμμές.

Το ποσό, που ανέρχεται συνολικά σε 142.301 ευρώ το δρομολόγιο, θα το μοιραστούν τα πλοία «ΜΠΛΟΥ ΣΤΑΡ ΠΑΡΟΣ», «ΔΙΑΓΟΡΑΣ» και «ΑΔ. ΚΟΡΑΗΣ». Οι άγονες γραμμές που θα καλύψουν τα τρία αυτά πλοία είναι για παράδειγμα από Λαύριο για Πάτμο, Λειψούς, Λέρο, Κάλυμνο, Κω, Σύμη και Ρόδο. Για τη γραμμή αυτή, που χαρακτηρίζει «άγονο» το δρομολόγιο για Κω και Ρόδο, το «ΔΙΑΓΟΡΑΣ» θα παίρνει 40.000 ευρώ το δρομολόγιο!

Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ

Η πρόταση του ΚΚΕ

Τα προνόμια υπέρ των εφοπλιστών συνοδεύονται από αντιναυτεργατικά μέτρα. Με συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η αντικατάστασή τους με ατομικές. Εχουν ήδη μειωθεί οι οργανικές συνθέσεις, έχει περάσει διάταξη για την υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία των ναυτεργατών, με το «πλοίο ασφαλείας», ενώ μόλις πριν 7 μέρες ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης από το βήμα της Βουλής, απευθυνόμενος στους ναυτεργάτες, διαμήνυσε ότι ή θα αποδεχτούν να μπαρκάρουν ανασφάλιστοι ή θα τους φάει η ανεργία!

Η ζωή επιβεβαιώνει ότι όσο διατηρείται η εξουσία της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, όσο τα μέσα παραγωγής, οι πηγές του πλούτου είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία, όσο τα πλοία είναι στα χέρια των εφοπλιστών, όσο η ανάπτυξη της οικονομίας και της ναυτιλίας έχουν κριτήριο το κέρδος, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των ναυτεργατών, των εργαζομένων στα ναυπηγεία, στα λιμάνια, οι ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Τα προβλήματα θα οξύνονται, θα χειροτερεύει η κατάστασή τους.

Το ΚΚΕ έχει επεξεργαστεί συγκεκριμένες προτάσεις για τη ναυτιλία, που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και δείχνουν ότι μπορεί ο λαός να απολαμβάνει ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες στο ύψος των πραγματικών του αναγκών. Βασικοί άξονες της πρότασης του ΚΚΕ είναι η εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών όλων των νησιών, όλο το χρόνο, με ασφαλή και σύγχρονα πλοία, με φτηνά εισιτήρια, με σύγχρονες υπηρεσίες.

Προτεραιότητα είναι η σύνδεση της ηπειρωτικής Ελλάδας με τα νησιά και το δίκτυο δια-νησιωτικής σύνδεσης. Οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες δεν θα αποσκοπούν μόνο στη γρήγορη, ασφαλή και φτηνή μετακίνηση του νησιώτικου πληθυσμού, των επιβατών, αλλά και στην ολόπλευρη οικονομική, κοινωνική ανάπτυξη του νησιώτικου συμπλέγματος και των παραθαλάσσιων περιοχών.

Βασικό εργαλείο για την προώθηση της ναυτιλιακής πολιτικής, είναι ο κρατικός, ενιαίος φορέας Μεταφορών, που θα διακλαδωθεί στη ναυτιλία, εντάσσοντας στον κεντρικό σχεδιασμό τα ακτοπλοϊκά πλοία και τα πορθμεία, τα τουριστικά και τα ποντοπόρα πλοία, τα ρυμουλκά και κάθε είδους βοηθητικά σκάφη.

Για τους ναυτεργάτες θα εξασφαλίζεται πλήρης - σταθερή εργασία με ελεύθερο χρόνο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, διαβίωσης, συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις που αρμόζουν σε Βαρύ, Ανθυγιεινό και Επικίνδυνο Επάγγελμα. Επίσης, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και μετεκπαίδευση με πρόγραμμα σπουδών, τεχνικά μέσα και πρακτική εξάσκηση που ανταποκρίνονται στις μεγάλες απαιτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας.