Για τις μετεγγραφές φοιτητών απ’ το Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο ότι «οι μεταγραφές διώχνουν τους φοιτητές». Δυστυχώς η δυνατότητα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων είτε είναι από τη Χίο είτε από άλλο μέρος της Ελλάδας να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, ήταν εδώ και χρόνια περιορισμένη και τώρα πια τείνει να εξαφανιστεί. Παλιότερα υπολογιζόταν ότι χρειάζεται περίπου ένας μισθός κάθε μήνα στην οικογένεια που σπουδάζει παιδί σε άλλη πόλη, τώρα όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει ο επιπλέον μισθός, αλλά αναζητείται και ο βασικός μισθός που θα θρέψει την οικογένεια. Με αυτά τα δεδομένα, το μέτρο των μετεγγραφών μπορεί να ανακουφίσει κάποιες οικογένειες που θα γλιτώσουν τη φοιτητική μετανάστευση. Αναμφισβήτητα και με μετεγγραφές και με κάθε είδους άλλη ενίσχυση, όλοι οι φοιτητές πρέπει να διευκολύνονται να παρακολουθούν και να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους. Όμως οι ρυθμίσεις που έχουν ανακοινωθεί και άλλες σκέψεις που συζητιούνται και βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν επαρκούν για τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν, ούτε μπορούν να αντιμετωπιστούν με προσφυγή στα δικαστήρια όπως σκοπεύει να πράξει η Πρυτανική Αρχή του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Άλλωστε είναι εκείνη που από καιρό σε καιρό πρωτοστατεί - ανέχεται  να προωθούνται διάφορα προγράμματα επιχειρηματικότητας μέσα στο Πανεπιστήμιο, μπάζοντας ανοιχτά τη λογική της καπιταλιστικής αγοράς και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων στο περιεχόμενο των σπουδών και στα μυαλά των φοιτητών.


Δεν είναι τυχαίο ότι στη συζήτηση που έχει ανοίξει αυτό το διάστημα για τις μετεγγραφές φοιτητών, άλλοι λένε λίγο να διευρυνθούν, άλλοι λένε λίγο να περιοριστούν, με κριτήριο πάντα το κόστος. Το κόστος, από τη μια, των ιδρυμάτων στα μεγάλα αστικά κέντρα, που θα υπερφορτωθούν φοιτητές την ώρα που αποψιλώνονται από προσωπικό κι έχουν τεράστιες απώλειες στη χρηματοδότησή τους, και το κόστος, από την άλλη, στα μικρά περιφερειακά ιδρύματα, πχ το Π. Αιγαίου, που βλέπει τον ανύπαρκτο προϋπολογισμό του να οδηγεί στην μη αντιμετώπιση καν των λειτουργικών του αναγκών γεγονός που είναι σε βάρος των φοιτητών. Η δική μας πρόταση στην όποια δυνατότητα για μεταγραφές φοιτητών, είναι ο συντονισμένος διεκδικητικός αγώνας, των κατοίκων των νησιών μέσα από τα συνδικάτα, με γονείς, Πανεπιστημιακούς, φοιτητές, εργαζόμενους προκειμένου να διεκδικήσει τη δημιουργία Πανεπιστημιούπολης στα ταμπάκικα, τη προώθηση της δεύτερης φάση για την ανέγερση φοιτητικών εστιών, τη λειτουργία φοιτητικής λέσχης με δωρεάν σίτιση, τη δωρεάν μετακίνηση των φοιτητών με τα πλοία. 

Όλες αυτές οι προσπάθειες συμβιβασμού μεταξύ ιδρυμάτων και υπουργείου Παιδείας γίνονται στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας που βογκάει για να σπουδάσει τα παιδιά της, γίνονται στην πλάτη των φοιτητών που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στη μετανάστευση και διακόπτουν τις σπουδές τους ή στην πλάτη των φοιτητών που αναγκάζονται να δουλεύουν για 300 και 400 ευρώ χωρίς κανένα δικαίωμα, προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα.

Γιατί, τότε δε θα συζητούσαμε ούτε για μετεγγραφές, ούτε για παζάρια μεταξύ επαρχιακών και κεντρικών ιδρυμάτων, ούτε για διακοπή σπουδών από φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος.

Δυστυχώς η πολιτική της ΕΕ που θέλει τα Πανεπιστήμια επιχειρήσεις διαμορφώνει συνθήκες φοιτητών-πελατών.

Γιώργης Αμπαζής - Μέλος ΤΕ Χίου του ΚΚΕ
 fotis-agoules.blogspot.com