Σκέψου αταξικά, παράδωσε τα όπλα στον εχθρό σου (Του Γιώργου Σαρρή)

Σε έναν πόλεμο είναι βέβαια εντελώς ηλίθιο να δέχεσαι να δυναμώσει ο εχθρός σου για να μπορέσει να σε εξοντώσει ολοκληρωτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ταξικός εχθρός, την ώρα που  βομβαρδίζει, τα δικά μας σπίτια και τη δική μας ζωή, μας λέει πως δεν υπάρχει πόλεμος, αλλά ψεκασμός με βόμβες για το καλό  όλων μας...

"Σκέψου αταξικά, παράδωσε τα όπλα σου"

Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο κύριος στόχος της προπαγάνδας του συστήματος.
Ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες της τεράστιας κρίσης που περνάει  ο καπιταλισμός, αυτή η προσπάθεια να θολώσουν τα νερά  αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Ο στόχος αυτός τέθηκε βέβαια εδώ και δεκαετίες, έγινε όμως εφικτός ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Τότε ο καπιταλισμός τα έδωσε όλα.
Μίλησε με όλους τους τρόπους που είχε, χρησιμοποίησε όλα τα όπλα που είχαν στη διάθεσή τους οι ιδεολογικοί του μηχανισμοί για να πείσει τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους και εξουσιαζόμενους, τους από κάτω δηλαδή, πως πλέον  είχε έρθει "το τέλος της ιστορίας", πως ο ταξικός πολεμος έλαβε τέλος, πως ο κόσμος ήταν δήθεν επιτέλους ένα, πως ο καπιταλισμός επικράτησε τελειωτικά και από εκεί και μετά αποτελούσε την μία και μοναδικη αδιαμφισβήτητη επιλογή που υπήρχε!
Άλλος κόσμος πέρα από τον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει είπαν!
Επομένως το μόνο που έμενε ήταν "να τα βρούμε", να συνεννοηθούν οι ταξικοί αντίπαλοι δηλαδή και να δώσουν τέλος σε μια "διαμάχη" που δεν είχε πια νόημα.

 

Τα μνημόνια στους δήμους και η υποκρισία της ΚΕΔΕ

Πριν από περίπου 10 μέρες, ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε με ρεπορτάζ του τι σημαίνει η υπαγωγή ενός δήμου σε πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης, με αφορμή τη σχετική απόφαση του δήμου Αχαρνών, του τρίτου δήμου, μετά τη Σαλαμίνα και τη Γόρτυνα Ηρακλείου Κρήτης, που μπήκε σε αυτήν τη διαδικασία. Πρόκειται για δήμους που δεν κατάφεραν να καταρτίσουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, όπως επιβάλλει ο νόμος, αδυναμία που θα λουστούν οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, καθώς τα μέτρα που προβλέπονται για την «οικονομική εξυγίανση» συμπυκνώνονται στην υπερφορολόγησή τους και την ταυτόχρονη στέρησή τους από έργα, υπηρεσίες και υποδομές. Τα μέτρα αυτά χαρακτήρισε πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Κουρουμπλής, ως «προστασία» για ένα δήμο, λέγοντας για το πρόγραμμα εξυγίανσης: «Είναι μια διαδικασία που κατατείνει στο να προστατεύει το δήμο, να του δώσει τη δυνατότητα ενός υγιούς προϋπολογισμού, ώστε να μπορέσει αυτός να έχει μια κανονική λειτουργία...». Ως κανονική θεωρείται η λειτουργία που δεν θα διαταράσσει τους δημοσιονομικούς στόχους. Στην κατεύθυνση αυτή θυμίζουμε ότι για τον έλεγχο της αντιλαϊκής δημοσιονομικής πορείας στην Τοπική Διοίκηση η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είχε θεσπίσει το Οικονομικό Παρατηρητήριο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που διατυμπάνισε την κατάργησή του, άλλαξε τη μορφή του και συγκρότησε στη θέση του την «Επιτροπή Οικονομικής Ανασυγκρότησης των ΟΤΑ».

 

Ας δούμε τι σημαίνει η εν λόγω προστασία για τα λαϊκά στρώματα:

-- Αμεση εφαρμογή σειράς μέτρων για τη διασφάλιση της είσπραξης των οφειλών προς τους ΟΤΑ. Δηλαδή, οι δήμοι μπορούν να προχωρούν ακόμα και σε κατασχέσεις για οφειλές.

-- Αναστολή προσλήψεων, επιβολή υποχρεωτικών μετατάξεων προσωπικού. Ανοίγει έτσι ευκολότερα ο δρόμος για παράδοση υπηρεσιών και έργων σε ιδιώτες, αφού οι δήμοι χωρίς προσωπικό δεν θα μπορούν να τις λειτουργήσουν.

-- Αύξηση των ιδίων εσόδων από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές. Είναι προφανής η στόχευση για αύξηση των ανταποδοτικών τελών και επιβολή άλλων φόρων.

-- Αύξηση του συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας σε ποσοστό μέχρι και τρία τοις χιλίοις. Πρόκειται για φόρο που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, η αύξηση του οποίου θα επιβαρύνει τους καταναλωτές.

-- Αύξηση του συντελεστή επιβολής του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων και παρεπιδημούντων από 0,5% μέχρι και 2% και περιορισμός των δαπανών μόνο σε υποχρεώσεις μισθοδοσίας και λοιπές απολύτως ανελαστικές δαπάνες. Τίθεται έτσι σε κίνδυνο η λειτουργία μιας σειράς αναγκαίων για τα λαϊκά στρώματα υπηρεσιών όπως παιδικοί σταθμοί, προγράμματα Πρόνοιας, αθλητικά και πολιτιστικά προγράμματα κ.ά.

-- Απαγόρευση κάθε έργου από τους ΟΤΑ και περιορισμό των δαπανών τους στις απολύτως ανελαστικές. Είναι προφανές ότι οι ανάγκες για ένα έργο, όπως για παράδειγμα σχολείο, πάνε περίπατο.

70 χρόνια από τη δολοφονία του κομμουνιστή δημοσιογράφου Κώστα Βιδάλη

Με το τέλος της γερμανικής κατοχής, «η αστική πλευρά είχε κατά πολύ χάσει τη δυνατότητα χειραγώγησης της λαϊκής πλειονότητας. Εφερε το βαθύ στίγμα, είτε της συνεργασίας με τους κατακτητές, είτε της φυγής, είτε της αποχής από τον απελευθερωτικό αγώνα. Αντίθετα, το ΚΚΕ, ως καρδιά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της λαϊκής ένοπλης πάλης στα χρόνια της Κατοχής, είχε κερδίσει το μεγαλύτερο τμήμα του λαού. Αντικειμενικά, είχε αλλάξει ο συσχετισμός ανάμεσα στις δύο βασικές αντίπαλες τάξεις, την αστική τάξη και την εργατική μαζί με τα λαϊκά στρώματα.

Ο εγκλωβισμός του ΚΚΕ και των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής (1943), στις Συμφωνίες του Λιβάνου (1944) και της Καζέρτας (1944), η ήττα του Δεκέμβρη 1944, καθώς και η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας, δεν είχαν επιφέρει την επιδιωκόμενη από τις αστικές δυνάμεις αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε δικό τους όφελος, παρά και την ορισμένη ανασυγκρότηση του αστικού κράτους που πέτυχαν μετά το Δεκέμβρη, κυρίως χάρη στη στήριξη της Μ. Βρετανίας.

Αντικειμενικά, μετά την απελευθέρωση οξύνθηκε η σκληρή ταξική ένοπλη αναμέτρηση που είτε θα οδηγούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, με απομόνωση και των ξένων στηριγμάτων της, είτε στην ήττα των λαϊκών δυνάμεων, στην απομόνωση του ΚΚΕ και στην επανασταθεροποίηση της αστικής εξουσίας.

(...) Οι διωγμοί χιλιάδων ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών, που αναγκάστηκαν να βγουν στα βουνά και άλλοι να πάρουν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς (Μπούλκες και αλλού), η αθώωση και οργανική ενσωμάτωση των ταγματασφαλιτών και όλων των υπόλοιπων δοσιλογικών οργανώσεων στους ένοπλους και διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, η παρουσία χιλιάδων του βρετανικού στρατού στην Ελλάδα και μετά το 1945, όλα αυτά και άλλα μαζί αποτελούσαν όρους για την καπιταλιστική ανασύνταξη και ανασυγκρότηση, μετά από τις μεγάλες καταστροφές του πολέμου, τη "μαύρη" αγορά και τις άλλες συνέπειες.

Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.

Οργίαζαν οι συμμορίες των Σούρλα, Κατσαρέα, Μαγγανά, Τσαούς Αντών, της "Χ" και δεκάδων άλλων σε όλο τον ελλαδικό χώρο, συνεργατών των κατακτητών και πληρωμένων δολοφόνων, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί είχαν υπό την προστασία τους, με τη συνδρομή του βρετανικού στρατού»(από την Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ).

Το τρομοκρατικό όργιο στη Θεσσαλία

Σ' αυτές τις συνθήκες, στις 11 Αυγούστου 1946, ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», Κώστας Βιδάλης, έφτασε στη Θεσσαλία, με σκοπό να καταγράψει τη δράση των παρακρατικών ομάδων που ήδη εκτελούσαν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της αστικής τάξης. «Η Θεσσαλία έχει γίνει ένα απέραντο σφαγείο», έλεγε. «Οσοι γλίτωσαν από το βόλι των Γερμανών τώρα σφάζονται σαν αρνιά».

Παναγιά μου, enter !

Παναγιά μου, cocial media! Με τόση Παναγιά στη συσκευασία προσφοράς των κυριακάτικων εφημερίδων και των πρόχειρων αφιερωμάτων στις ιστοσελίδες (όπου τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει κάπως ο τορπιλισμός της Ελλης) αναρωτιέται κανείς, ειδικά μετά τις περσινές θερινές εκλογές, αν υπάρχει εδώ και δεκαετίες συναίσθηση ότι ο Δεκαπενταύγουστος αφορά την κοίμηση της Θεοτόκου... Τέτοια πανηγυρική ή καλύτερα πανηγυριτζίδικη διάσταση σε κηδεία δεν έχει δώσει άλλο εκκλησίασμα - ποίμνιο - ένθρησκος λαός, όπου Γης.

Η Παναγιά μεσούντος του θέρους, μάλλον των διακοπών γιατί ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος καλοκαιρινός μήνας, μεταξύ καρπουζόφλουδας, selfies από τη Μύκονο και αγχωτικών προφητειών για το τι συμφορές θα μας ανακοινωθούν στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβρη, κάνει θαύματα στο ίντερνετ, περισσότερα απ' όσα θα μπορούσε κανείς, ακόμη κι ο φανατικότερος των πιστών, να περιμένει από την πιο αθώα μεσίτρα του Θεού μας, ημών των τυχόν ορθοδόξων. Δεινή σκοπεύτρια εκτός κι από υπέρμαχος στρατηγός, κράτησε σταθερό το χέρι της Αννούλας των μεταλλίων, πολλαπλασίασε τις αφίξεις τουριστών αλλά όχι τα λεφτά, έφερε δεκάδες χολιγουντιανά αστέρια για προσκύνημα σε μπαρ και σκάφη και αμερικανάκια να ξεφαντώνουν με το ροκ του Ρέμου, θαύμα!