«Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε το θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού με υπεύθυνο τρόπο, χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες και με στόχο την εξεύρεση λύσης.
Παίρνουμε υπόψη μας τα εξής κρίσιμα δεδομένα που αφορούν το ελληνικό δίκαιο: Πρώτον, την κυριαρχία του αναχρονιστικού "δικαίου του αίματος" για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας και δεύτερον, το γεγονός ότι η κτήση της ιθαγένειας συνεπάγεται αυτόματα την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους.
Σε γενικές γραμμές, δηλαδή, όσοι έχουν ελληνική καταγωγή (αρκεί από τον ένα πρόγονο) μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και άρα και το δικαίωμα ψήφου, που δυνητικά θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία υπέρμετρη αύξηση του εκλογικού σώματος, με ψηφοφόρους που δεν έχουν δεσμούς με την Ελλάδα.
Για αυτό και η πρόταση του ΚΚΕ έχει τρεις βασικούς άξονες: Την ύπαρξη δεσμών (π.χ. φορολογικών υποχρεώσεων) με την Ελλάδα. Έναν ανώτατο χρόνο απουσίας από τη χώρα π.χ. 30 έτη. Την αυτοπρόσωπη παρουσία σε εκλογικά τμήματα (πρεσβείες, προξενεία κλπ) του εξωτερικού. Μόνο με αυτούς τους όρους θα μπορούσε να υπάρξει προσμέτρηση των ψήφων στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Παρόμοιους, ουσιαστικούς ή τυπικούς, περιορισμούς για το δικαίωμα ψήφου των εκτός Επικρατείας θέτει η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών που αναγνωρίζουν τέτοιο δικαίωμα. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, για τους απόδημους Γερμανούς προβλέπεται δικαίωμα ψήφου εφόσον μετά το 14ο έτος της ηλικίας τους κατείχαν κατοικία για ένα τρίμηνο τουλάχιστον πριν από τις εκλογές ή διέμεναν τακτικά στη Γερμανία και δεν έχουν παρέλθει 25 χρόνια από εκείνη την περίοδο.
Άλλωστε στο πυρήνα, ακόμα και της αστικής αντίληψης για την τυπική ισότητα του δικαιώματος της ψήφου, βρίσκεται η συσχέτιση του δικαιώματος του εκλέγειν στις βουλευτικές εκλογές και του να υφίσταται κανείς άμεσα τις συνέπειες από τις πράξεις των εκλεγμένων πολιτικών οργάνων.
