ΑΕΤΟΣ ΜΕ ΠΟΥΡΟ

Είχε μια καλή δουλειά κι ένα καλό εισόδημα απ' τον «πετυχημένο» γάμο. Δύο σπίτια κι ένα μεγάλο μαγαζί είχε η γυναίκα του, η οποία μετά τη γέννηση του παιδιού σταμάτησε τη δουλειά της, αφού υπήρχε η οικονομική δυνατότητα. Αυτός, όμως, ήθελε να «πετύχει» και «επιτυχία» σήμαινε «μεγάλη ζωή».

Ήταν η εποχή που «όλοι» έπαιζαν στο χρηματιστήριο. «Να η ευκαιρία», σκέφτηκε. «Δεν είμαι εγώ κανένα κορόιδο, θα πάρω τις πληροφορίες μου και θα τους τσακίσω», έλεγε στις παρέες του, έτοιμος να «σαρώσει» τους χρηματιστές και όλες τις εταιρείες μαζί! Έλα, όμως, που τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι. Εχανε συνεχώς χρήματα, αλλά δεν ήθελε να αφήσει την «ευκαιρία» να πάει χαμένη.

Πείσμωσε - είχε την οικονομική ευχέρεια να «πεισμώσει» - και έβαλε υποθήκη το μαγαζί. «Ποντάρισε» σε «καλύτερες» πληροφορίες και σε «καλύτερους» χρηματιστές. Για να μην την ξαναπατήσει διάβαζε και δυο και τρεις οικονομικές εφημερίδες. Νόμιζε ότι έτσι «το ελέγχει το ζήτημα». Αφιέρωνε τρεις και τέσσερις ώρες την ημέρα για «μελέτη». Για λίγο καιρό κάτι πήγαινε καλύτερα. Αναθάρρησε. Η ώρα της «μελέτης» ήταν πια ώρα «ιερή», δεν ήθελε να τον ενοχλούν ούτε στιγμή. Μια μέρα, μάλιστα, ανέβηκαν πολύ οι μετοχές «του» και είχε μεγάλα κέφια.

Οι ελπίδες «ξαναφούντωσαν». Μέσα στη χαρά του αποφάσισε να πάει στο περίπτερο να αγοράσει πούρα! «Τα πιο ακριβά», είπε και καμάρωνε. Από τότε τα πούρα έγιναν απαραίτητο «αξεσουάρ» της «μελέτης». Η γυναίκα του, παρόλο που είχε αρχίσει να ανησυχεί, δεν έλεγε κάτι, γιατί της άρεσε κι εκείνης η ιδέα της «μεγάλης ζωής». Τελικά, το «αξεσουάρ» δε βοήθησε στην «έμπνευση» και οι πληροφορίες αποδείχθηκαν «φούσκες». Τον έπιασε η μανία να «τους τα πάρει πίσω». Πάει το μαγαζί, πάει και το ένα απ' τα δύο σπίτια. Το δεύτερο «χάθηκε» για να ξοφλήσει τα δάνεια που έβαλε στην τράπεζα, με στόχο να κάνει «μεγάλες κινήσεις», για να «ρεφάρει», όπως έλεγε.

Ήταν έτοιμος να υποθηκεύσει και το σπίτι όπου έμεναν, το μοναδικό τους, πλέον, περιουσιακό στοιχείο. «Έπεσαν πάνω» η γυναίκα του, οι φίλοι και οι συγγενείς και το γλίτωσαν. Πέρασε αρκετός καιρός για να συνέλθει. Το «αστείο» της υπόθεσης ήταν ότι δεν τον πείραζε τόσο πολύ η απελπισία της γυναίκας του, η απώλεια της περιουσίας, αλλά το γεγονός πως «πιάστηκε κορόιδο». Ακόμα νόμιζε ότι ήταν θέμα τακτικής, κακών χειρισμών κι άλλα τέτοια. Τι κι αν έβλεπε ότι όλοι οι επίδοξοι «μεγαλοεπενδυτές» βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση, αυτός εκεί: «Μα, να μου τα φάνε εμένα που είμαι "αετός"»!

Ευτυχώς, δεν είχε παρατήσει τη δουλειά του, αν και το είχε σκεφτεί πάνω στην «τρέλα» για τη «μεγάλη ζωή». Πάλι καλά που η γυναίκα του βρήκε μια δουλειά, πάλι καλά που δε χρειάζεται να πληρώνουν νοίκι. Από προχτές, στην επιχείρηση που εργάζεται, κυκλοφορεί πως θα γίνουν απολύσεις. Τρέμει το φυλλοκάρδι του, κι όμως, ακόμα επιμένει: «Ε, ρε, αν είχα επενδύσει "διαφορετικά", δε θα με ένοιαζε τίποτα»! Να σημειώσουμε ότι η συνήθεια με τα πούρα τού «έμεινε». Τώρα, βέβαια, καπνίζει απ' τα πολύ φθηνά. Γίνεται «αετός» χωρίς πούρο; Δε γίνεται...

Του Γερ. Χολέβα

..