Μισούν οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν, και η κατηγορία των πραγμάτων που δεν καταλαβαίνουν είναι άπειρη σαν το σύμπαν
...
Αγαπούν την πατρίδα τους αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν καλά ελληνικά...
Αν έπαιρνε κανείς στα σοβαρά την ηλιθιότητα περί «συνάντησης των άκρων» και προσπαθούσε να καταρρίψει αυτά που ακούγονται, θα βρισκόταν μπροστά σε ένα πλήθος επιχειρημάτων το οποίο θα ήταν αδύνατο να ταξινομηθεί.
Για εμάς είναι αυταπόδεικτο, και δεν χρειάζεται να υποχρεωθούμε να απαντήσουμε και να αποδείξουμε, ότι αυτή η συνάντηση των άκρων είναι μια γελοία και στημένη κουβέντα. Γνωρίζουμε πως όχι μόνο δεν υπάρχουν ομοιότητες, αλλά σε κάθε τι σχετικό με τα «δύο άκρα» βρίσκουμε όχι απλά διαφορές, αλλά δύο διαφορετικούς κόσμους.
Έτσι, και με δεδομένο ότι δεν έχω πρόθεση να σταχυολογήσω τις διαφορές των «δύο άκρων», θα μείνω μόνο σε μια μικρή λεπτομέρεια που φαίνεται να περνάει στα ψιλά: Στην χρήση της γλώσσας.
Είχα πετύχει κάπου ένα παλιό βίντεο στο οποίο ο Παναγιώταρος κοροϊδεύει έναν μετανάστη σε μια εκπομπή, γιατί δεν έμαθε ελληνικά. Όντως, ένας μετανάστης ο οποίος δεν πήγε σε ελληνικό σχολείο, δεν ενσωματώθηκε στην ελληνική κοινωνία, ζει μονίμως υπό καθεστώς ημινομιμότητας και οι μόνοι έλληνες που του μιλάνε είναι οι μπάτσοι που τον ρωτάνει «χαρτιά έχεις», είναι απορίας άξιο γιατί δεν έμαθε ελληνικά.
Από την άλλη είναι απόλυτα κατανοητό ένας φασίστας που –κατά δήλωσή του- αγαπάει την πατρίδα του να μην μπορεί να μιλήσει καλά ελληνικά. Δεν μιλάω για τα ορθογραφικά λάθη, μιλάω για την δυσκολία που εμφανίζεται συστηματικά σχεδόν σε όλους τους εκπροσώπους της Χ.Α. Και μιλάω για τους βουλευτές της, που υποτίθεται πως είναι τα καλύτερα στελέχη της. Ένα μίγμα νέων ελληνικών με δυο-τρεις κακοδιατυπωμένες καθαρευουσιάνικες εκφράσεις, και στα μουλωχτά οι εξυπνάδες με τα σεξιστικά υπονοούμενα, να «απαγγέλλονται» με ρητορική δεινότητα απευθείας κληρονομημένη από τον Δημοσθένη ή τον Γοργία συνθέτουν το κακόγουστο και… ανθελληνικό λεκτικό ρεπερτόριο τους.
(Κουιζ: Αν άκουγες στο ραδιόφωνο τον Σχορτσιανίτη και τον Καιάδα, και σου έλεγαν ότι ο ένας από αυτούς δεν είναι 100% έλληνας, σε ποιόν θα στοιχημάτιζες;)
Προτάσεις που δεν βγάζουν νόημα, λέξεις που κάποιος τις έγραψε και αυτοί που τις εκφέρουν τις συναντούν για πρώτη φορά, ένα λεκτικό χάος που ξεκινάει από το τίποτα και καταλήγει στο πουθενά. Βλέπεις τους Χρυσαυγίτες να μιλάνε και αρχίζεις να τους λυπάσαι. Είναι λες και το γεγονός ότι πρέπει να μιλήσουν σοβαρά, να βάλουν δυο προτάσεις στη σειρά, είναι μια τιμωρία, ένα μαρτύριο στο οποίο κάποιους τους έχει υποβάλλει.
Παρατηρούμε για παράδειγμα την δυσκολία τους να εκφέρουν τρεις λέξεις στην ίδια σειρά και την παντελή ανικανότητά τους να συντάξουν σωστά μια πρόταση χωρίς να κομπιάσουν. Την ίδια στιγμή όταν πρόκειται να βρίσουν η γλώσσα τους πάει ροδάνι. Έχουν ειδικές ικανότητες τα παιδιά…
Την ίδια ώρα οι φασίστες, όπως ανέκαθεν έκαναν, επιτίθενται με μανία σε όποιον είναι καλλιεργημένος, μορφωμένος, γνωρίζει να μιλάει καλά ελληνικά, στους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, τους ανθρώπους του πνεύματος. Μισούν οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν, και η κατηγορία των πραγμάτων που δεν καταλαβαίνουν είναι άπειρη σαν το σύμπαν.
Η χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους Χρυσαυγίτες μόνο μίσος προς αυτήν μπορεί να υποδηλώνει. Καθόλου παράξενο για τους απογόνους αυτών που οραματίζονταν μια Eλλάδα στην οποία όλοι θα μπορούσαν να μιλάνε γερμανικά. Άλλωστε από κάποιους που δεν γνωρίζουν ούτε τον εθνικό ύμνο της χώρας τους, τι μπορεί κανείς να περιμένει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου