Εμείς θα παλεύουμε για το ξυπόλυτο, το ταξικό, το γυμνό πόδι του φτωχού ανθρώπου που παράγει τον πλούτο, ματώνει, και δεν έχει παπούτσι να βάλει.

Εσύ τι πόδι έχεις; 

Το διάβαζα και δεν το πίστευα. Ποδολόγος δεν είμαι. Γλύπτρια δεν είμαι. Ορθοπεδικός ή ειδικός στη γενετική δεν είμαι. Αναγνώστρια διαφόρων ιστοσελίδων ομολογώ ότι είμαι και μάλιστα με την επιμέλεια της επαγγελματικής πείρας. Ηταν και η πληροφορία περιβεβλημένη με μια σχετική «επισημότητα» πηγών (η εγκυρότητα είναι συνάρτηση του ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής στον τομέα της επιστημονικής γνώσης, οπότε και της γενικής και της ειδικής παιδείας) οπότε και την πάτησα συγνωστά. Εβγαλα τις παντόφλες μου και κοίταξα το δάχτυλο του ποδιού μου, και του δεξιού και του αριστερού. Το μοιραίο δάχτυλο. Το διπλανό απ' το μεγάλο! Ανακουφίστηκα! Είμαι από DNA Ελληνίδα! «Το γραφείο Τύπου των ευρημάτων της Αμφίπολης», ανήρτησε άρθρο του καθηγητού Π. Ν. Ευθυμίου που εξηγεί πως υπάρχουν τριών ειδών ποδάρες - πέλματα. Το αιγυπτιακό, το ρωμαϊκό και το ελληνικό, το οποίο όμως λέγεται και «ποδοδάχτυλο του Μόρτον» (morton's toe). Το πρώτο είναι το κατά 70-80% το φυσιολογικό στον παγκόσμιο πληθυσμό. Τα άλλα δύο, είναι προϊόντα γενετικής ανωμαλίας. Υπάρχουν επιστήμονες που επιμένουν πως πρέπει να αποχαρακτηριστούν από τον εθνολογικό γενεαλογικό τους προσδιορισμό όλα τα ποδοδάχτυλα. Και γλύπτες που επιμένουν πως επειδή απαντάται στα ελληνικά αρχαία αγάλματα, το «ελληνικό πόδι» καλώς αποκαλείται έτσι. Η ανάρτηση πουθενά δεν αναφέρει πηγές αυτών των επιστημονικών απόψεων. Θέλει ψάξιμο το θέμα λοιπόν και θα το πράξω.

Στο μεταξύ, ας αναρωτηθούμε πώς φτιάχνεται επικοινωνιακά σήμερα ένας ρατσιστής. Πώς στήνεται ο ιστός της αράχνης της επικράτησης του μενγκελισμού ως κυρίαρχου μέσου και όπλου στην τάχα μου δήθεν εκλαΐκευση της επιστημονικής γνώσης. Πώς εκούσα - άκουσα, η διασπορά πολλών αληθειών, στις εύκολες διαδικτυακά μέρες μας, χτίζει ένα πελώριο ψέμα και άλλοθι για την αποδοχή εκκαθαριστικών πολιτικών... Στον επιβεβλημένο από ιμπεριαλιστικές ανταγωνιστικές δυνάμεις εμφύλιο στη Ρουάντα, αυτόν τον απεχθή ρατσιστικό εμφύλιο, αυτό το αφρικάνικο ολοκαύτωμα που δε μελετήθηκε και δεν αναδείχτηκε όσο του οφείλαμε ως πολιτισμένοι του 21ου αιώνα, η σφαγή «Χούτου» - «Τούτσι» έγινε πριν από είκοσι χρόνια με βάση μια επιστημονική καινοτομία. Η Ρουάντα, επονομαζόμενη και Ελβετία της Αφρικής τότε παρακαλώ, με 7,5 παιδιά ανά οικογένεια, χώρα μηχανοργανωμένη σε ποσοστό 80% - 90%, με οχτώ κρατικά πανεπιστήμια για μέγεθος ελληνικού πληθυσμού, είχε ξεπεράσει το φυλετικό μίσος που κρατούσε αιώνες και το οποίο είχε καταλήξει σε γαλλόφωνους «Χούτου», αγγλόφωνους «Τούτσι» και άπειρους μεικτούς γάμους που υπερέβαιναν τη φυλετική καταγωγή. Στις ταυτότητες εγγράφονταν προσωπικά στοιχεία τυπικά σαν τα δικά μας. Ομως, λίγο πριν την πυροδότηση της εμφύλιας σφαγής, της καθοδηγημένης από τις διαδοχικές πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις, πέρασε νόμος αλλαγής των ταυτοτήτων και μπήκε εκτός απ' το ονοματεπώνυμο και η ...φυλή. Οταν βγήκαν οι μαντσέτες κι έκοβαν μισό εκατομμύριο κεφάλια σε δυο νύχτες, είχαν καταλόγους νόμιμους...

Σε εποχές που βγαίνουν οι μαντσέτες, που τα τάγματα εφόδου των ναζιστών αποκτούν κοινοβουλευτικό προστατευτικό μανδύα, που η φτώχεια κι ο θυμός σε έδαφος ιδεολογικής ένδειας και υποσιτισμού της Παιδείας, που ανθεί η πλουσιοπάροχη σε εντυπώσεις πολιτισμική φλυαρία κι ο ανθρωπιστικός λιμός καταπίνει ψυχές, «πληροφορίες» για την «ελληνικότητα» των ποδοδαχτύλων δεν μπορεί να εκτοξεύονται ως «εργαλεία» πολιτικής «απόδειξης».

Ήθελα να ξέρω, τι ανακοίνωση θα βγει, άμα πλακώσουν καμιά εκατοστή χιλιάδες αλλοδαποί στην αρμόδια διεύθυνση του κράτους, κραδαίνοντας φωτογραφίες των ποδιών τους με «ελληνικό δάχτυλο» σε ασιατικό, αφρικάνικο, ινδιάνικο κορμί, τώρα που ξυπνήσανε και ψηφίζονται και τα φίδια οι ναζί, έχοντας μάθει να μετράνε τις σημιτικές μύτες με διαβήτη...ΧΑ!

Η γενετική επιστήμη προχωράει ως οφείλει αναπόδραστα. Ποιος την κατέχει και για ποιο σκοπό είναι το πολιτικό ζητούμενο. Γιατί είτε χρησιμοποιείται από ασφαλιστικές εταιρείες για να αυξάνουν τα κέρδη τους είτε από στρατηγούς για να πλουτίζουν τους μισθοφορικούς στρατούς τους, είτε από πολιτικούς κι επικοινωνιακούς ανδριάντες υπό ανέγερση, όσο δεν είναι στα χέρια λαϊκής εξουσίας δεν θα θεραπεύει πληγές του κόσμου. Θα τις ανοίγει. Εμείς θα παλεύουμε για το ξυπόλυτο, το ταξικό, το γυμνό πόδι του φτωχού ανθρώπου που παράγει τον πλούτο, ματώνει, και δεν έχει παπούτσι να βάλει.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ