Στη Νιγηρία γιατί δεν πάει «ανθρωπιστική» βοήθεια;

Στη Νιγηρία, την χώρα που έχει τους περισσότερους φτωχούς κι εξαθλιωμένους παγκοσμίως, γιατί δεν πάει «ανθρωπιστική βοήθεια», σαν αυτή που πάει στη Βενεζουέλα;

 

Φτώχεια έχει κι αυτή. Πετρέλαιο έχει κι αυτή. Γιατί λοιπόν;

Απλό: Γιατί εκεί δεν χρειάζεται.

Εκεί είναι ήδη αφεντικά η Shell, η Mobil κι η Texaco …

Η Νιγηρία είναι η πιο φτωχή χώρα του κόσμου και η πιο πλούσια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής ταυτόχρονα! Πως γίνεται αυτό;

Η Νιγηρία είναι η μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής, με πληθυσμό πάνω από 200 εκατομμύρια. Πάνω από το 60% του πληθυσμού παλεύει να επιβιώσει με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα.

Αυτοί που βιώνουν την ακραία φτώχεια, φτάνουν τα 85 εκατομμύρια!

Κάθε λεπτό έξι άνθρωποι γίνονται ακραία φτωχοί.

Γι’ αυτό και μ’ αυτόν το ρυθμό, τον περασμένο Ιούνη, η Νιγηρία έγινε η πιο φτωχή χώρα παγκοσμίως.

Δηλαδή έχει τον μεγαλύτερο απόλυτο αριθμό φτωχών. Την πρωτιά την πήρε από την Ινδία, που όμως έχει σχεδόν επτά φορές μεγαλύτερο πληθυσμό.

Η επίσημη ανεργία πάνω από 23% και η ανεργία των νέων πάνω από 40%. Το προσδόκιμο ζωής βρίσκεται ακόμη στα 54 έτη.

Στο εσωτερικό της χώρας, κοντά στις πετρελαιοπηγές, το προσδόκιμο φτάνει μόλις στα 42 χρόνια!

Εκτός σχολικού συστήματος μένουν κάθε χρόνο πολλά εκατομμύρια παιδιά. Η εγκληματικότητα και υψηλό ποσοστό μόλυνσης με τον ιό του AIDS, συμπληρώνουν το σκηνικό.

Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι καταλήγουν εξαθλιωμένοι, άστεγοι, χωρίς κανένα μέλλον, εύκολα θύματα της μετανάστευσης προς τη Δύση, που τροφοδοτεί τα διεθνή κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων και μαστροπείας.

Πρόσφατα η κυβέρνηση έδωσε επίδομα φτώχειας 14 δολαρίων τον μήνα, σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους μόνο αλλά ταυτόχρονα υποτίμησε το νόμισμα που οδήγησε σε αύξηση των τιμών.

Το σκηνικό ολοκληρώνεται με την ύπαρξη και δράση της «Μπόκο Χαράμ», της όχι απλώς ακραίας αλλά … ακρότατης οργάνωσης τζιχαντιστών.

 

Συνεχείς εκκλήσεις ΟΗΕ και UNICEF για ανθρωπιστική βοήθεια

Δραματικές εκκλήσεις κάνει ο ΟΗΕ συνέχεια, σχεδόν κάθε χρόνο, για ανθρωπιστική κρίση και λιμό σε αυτή τη μεγάλη χώρα της Αφρικής.

Το φθινόπωρο του 2016, η UNISEF προειδοποιούσε ότι 75.000 παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα στην Νιγηρία μέσα στον επόμενο χρόνο, εάν η χώρα δεν λάβει ανθρωπιστική βοήθεια.

Ενώ διέβλεπε ότι 400.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών θα υποφέρουν από σοβαρό και οξύ υποσιτισμό και πάνω από 4 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις τροφίμων.

Την άνοιξη του 2017 προειδοποιούσε πάλι ο ΟΗΕ:

«Για τη χειρότερη πείνα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

 

Για επικείμενο λιμό σε 20 εκατομμύρια ανθρώπους στη Νιγηρία, το Ν. Σουδάν, την Υεμένη και τη Σομαλία. Για τη Νιγηρία ανέφερε ότι κινδυνεύουν 5 εκατομμύρια άνθρωποι.

Κι όμως: Η Νιγηρία είναι η πιο πλούσια χώρας της Αφρικής!

Η Νιγηρία είναι η μεγαλύτερη οικονομία της υποσαχάριας Αφρικής. Διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο.

Διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και είναι η πρώτη στην παραγωγή «μαύρου χρυσού» από τις χώρες της Αφρικής κι η 8η μεγαλύτερη εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, παράγοντας 2,2 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως που αντιστοιχεί στο 2,62% της παγκόσμιας παραγωγής!

Έχει κι άλλους φυσικούς πόρους, όπως αχανείς εύφορες εκτάσεις που θα μπορούσαν να θρέψουν δεκαπλάσιους πληθυσμούς.

Διαθέτει επίσης μεγάλα ποτάμια (Νίγηρας κ.ά.) που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την ανέγερση υδροηλεκτρικών σταθμών παραγωγής ενέργειας, καλύπτοντας επαρκώς τις τεράστιες ενεργειακές ανάγκες της χώρας.

 

Το «παράδοξο» της αφθονίας

Γιατί λοιπόν σε μια χώρα που είναι η 12η παραγωγός πετρελαίου παγκοσμίως κι ο 8ος εξαγωγός, που έχει εισπράξει πάνω από 400 δισ. δολάρια, σε 30 χρόνια, το κατά κεφαλήν εισόδημα του λαού είναι 1 δολάριο τη μέρα;

Γιατί σε μια χώρα που παράγει πάνω από 2 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα, γίνεται εισαγωγή καυσίμων και σχηματίζονται ουρές στα πρατήρια ;

Οι αστοί οικονομολόγοι μπορεί να παριστάνουν ότι δυσκολεύονται να το ερμηνεύσουν και να πλασάρουν νέες λέξεις και έννοιες σαν τον τίτλο της παραγράφου.

Αλλά για ένα μαρξιστή (κι ας μην είναι οικονομολόγος) οι σκέψεις είναι πιό απλές και οι αιτίες πιό προβλέψιμες.

Σ’ αυτή τη χώρα το 1% του πληθυσμού, κατέχει το 99% του πλούτου.

 

Αυτή η ελίτ κι η κυβέρνησή της, πλουτίζει μέσω της «βιομηχανίας» του πετρελαίου (το 85% των εσόδων της χώρας είναι από το πετρέλαιο), με αποτέλεσμα να μην ασχολείται κανείς και να έχουν παραμελήσει τον τομέα της γεωργίας, τη βιομηχανική παραγωγή και την παιδεία.

Τα έργα υποδομών περιορίζονται σε τομείς της οικονομίας που ευνοούν τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών (μεγαλογαιοκτήμονες, επιχειρηματίες στο χώρο της Ενέργειας κ.ά.) που στηρίζουν τον εκάστοτε Πρόεδρο.

Οι αστικές κυβερνήσεις, αδιαφορούν και δεν εκσυγχρονίζουν ούτε καν τα τέσσερα παλιά διυλιστήρια που υπολειτουργούν εδώ και χρόνια.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ακόμα την απίστευτη διαφθορά, τις τεράστιες κλοπές (από 5% έως και 30% της παραγωγής), το λαθρεμπόριο πετρελαίου, κλπ.

 

Και βέβαια πάνω από όλα αυτά (σαν το χέρι που κουνά τις μαριονέτες) όλη η παραγωγή και εμπορία του πετρελαίου της Νιγηρίας βρίσκεται ολοκληρωτικά στα χέρια πέντε ξένων μονοπωλίων:

«Shell», «Mobil», «Chevron», «Texaco», «Agip».

Το τι κάνουν εκεί, από το να ελέγχουν τον πρόεδρο και την κυβέρνηση, μέχρι να δολοφονούν ηγέτες φυλών που αντιστέκονται (όπως έχουν κατηγορηθεί),

μόλυνση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος (25 χιλιάδες τόνοι πετρελαίου διαρρέουν κάθε χρόνο στο περιβάλλον από εκατοντάδες ατυχήματα), δηλητηρίαση του νερού από τη μόλυνση κλπ, δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να το αντιληφθεί κανείς.

Επομένως;

Επομένως όλα στη Νιγηρία κινούνται όμορφα και καλά. Έχουν «δημοκρατία», αφού η κυβέρνηση ανήκει στις εταιρείες πετρελαίου.

 

Έχουν «ανοιχτή οικονομία» αφού όλο το πετρέλαιο το ελέγχουν Αμερικάνικες εταιρείες. Άρα δε συντρέχει κανένας λόγος «ανησυχίας».

Ούτε «ανθρωπιστική», ούτε «βοήθεια» λοιπόν.

Αν κάνουν να κουνηθούν όμως, τότε «μπορεί» να χρειαστεί.

Μάνος Δούκας

www.rovespieros.gr