Οι επαγγελματίες βλάκες: η περίπωση του Αθ. Διαμαντόπουλου των "ΝΕΩΝ"

Όπως είναι γνωστό και διατυπωμένο άριστα από τον Ευάγγελο Λεμπέση, στο μνημειώδες έργο του, «Η τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω κοινωνικώ βίω», η βλακεία είναι ανίκητη.
Δεν πρέπει να τα βάζεις με τους βλάκες για δύο λόγους:
α). Γιατί αν τα βάλεις με τους βλάκες πρέπει να πέσεις στο επίπεδό τους…
β). Γιατί ακόμα κι αν πέσεις στο επίπεδό τους, οι βλάκες έχουν τόση προϋπηρεσία στη βλακεία που πάλι θα σε νικήσουν στον τομέα της βλακείας…

Τι να απαντήσεις, π.χ. σε αφοριστικά κλισέ του τύπου: «Είσαι αμετανόητος αριστερός»!!!
Η χούντα των συνταγματαρχών είχε μεγαλύτερη ευθύτητα. Σου ζήταγε πρώτα να αποκηρύξεις τις ιδέες σου και όταν αρνιόσουν τότε σε καταδίκαζε με τον ίδιο βλακώδη αφορισμό: «Είσαι αμετανόητος κομμουνιστής»…

Πώς πάλι να ΜΗΝ μείνεις εμβρόντητος, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, όταν, με τη λογική της κατηγορικής προσταγής του Καντ, σου λένε: «Εμείς είμαστε πέραν του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού», χωρίς να εξηγούν ποιο είναι αυτό το «πέραν», εκτός αν εννοούν το «υπερπέραν»!!!!!

Πώς να μη σε κτυπήσει ο κεραυνός της βλακείας του Άδωνι, αυτού του «επαγγελματία βλάκα»:

«Δεν είναι δεξιό πράγμα η Χρυσή Αυγή. Είναι εθνικο-σοσιαλιστές οι άνθρωποι. Δηλαδή είναι αριστεροί»!!!

Μετά τα βλακώδη αποφθέγματα περί «σοβιετικής Ελλάδας» και τα παρόμοια, τώρα ο Άδωνις κατατάσσει στην αριστερά και τη Χρυσή Αυγή!!!

Η βλακεία είναι ανίκητη…

Ο καπιταλισμός και ΚΑΘΕ εξουσία πάντα παρήγαγαν μαζικά και κατά κύματα τη βλακεία και έτρεφαν ποικιλόχρωμους βλάκες, ακριβώς γιατί η βλακεία είναι το ανίκητο όπλο του συστήματος: Όταν φοράς την πανοπλία της βλακείας είσαι άτρωτος…
Ο σημερινός καπιταλισμός στο στάδιο του πλανητικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ (Νέα Τάξη) δεν έδωσε απλώς φρενοβλαβή διάσταση στην παραγωγή και στην κυκλοφορία της βλακείας, αλλά και την ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ στο έπακρον…

Η βλακεία έγινε το πιο περιζήτητο και ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα… Η παραγωγή βλακών έγινε μαζική βιομηχανία επαγγελματικής καταξίωσης και αναρρίχησης. Πλημμυρίσαμε από επαγγελματίες βλάκες, διότι ο επαγγελματίας βλάκας έγινε το πλέον ακριβό και χρήσιμο εμπόρευμα για τους μαφιόζους του χρήματος.
Όσο πιο βλάκας είσαι τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να «απολαύσεις» τα «αγαθά» του συστήματος, να αναρριχηθείς, να «καταξιωθείς» στα αφεντικά και να πλουτίσεις…
Ανάλογα με το βαθμό και τη «μαχητικότητα» της βλακείας σου είναι και οι απολαβές σου…

Γι αυτό γεμίσαμε από «μαχητικούς» ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ βλάκες σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής: Από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ (βιομηχανίες παραγωγής βλακείας και βλακών), μέχρι τους ακαδημαϊκούς, τους έμμισθους διανοούμενος και τους προβοκάτορες κάθε κοπής και χρώματος…

Ένα τέτοιο είδος ακαδημαϊκού «επαγγελματία» βλάκα περιγράφει το παρακάτω κείμενο:

Προς εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»: Να τον χαίρεστε!

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7048265&publDate=21/9/2012

Πριν αναφερθούμε στη νέα πραμάτεια του εν λόγω χονδρέμπορου της αθλιότητας να σας τον συστήσουμε:
Ονομάζεται Αθανάσιος Διαμαντόπουλος. Είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Το «αγροτικό» του στον αντικομμουνισμό το έκανε στην εφημερίδα «Επενδυτής», όπου υπήρξε επιφυλλιδογράφος.

Εκεί ήταν που είχε γράψει πως όσοι «προσβλέπουν στην αναβίωση του κομμουνιστικού συστήματος» ανήκουν στους «εξ ηλιθιότητας ή εκ διαστροφής εχθρούς της ανθρωπότητας»...

*
Αυτός ο ευφυέστατος κύριος, που περιέγραφε τους κομμουνιστές ως πάσχοντες από «ηλιθιότητα» ή «διαστροφή», αναντίρρητα διαθέτει όλες εκείνες τις βαθύτατες γνώσεις περί «ηλιθιότητας» που τον καθιστούν «μετρ» για την εξαγωγή σχετικών γνωματεύσεων.

Τρανή απόδειξη το γεγονός ότι πριν μερικά χρόνια αυτόν τον κύριο, τον κύριο Διαμαντόπουλο, τον είχε θαυμάσει το πανελλήνιο να βγαίνει στα μεσημεριανάδικα και να πρωταγωνιστεί σε υψηλού επιπέδου «ξεκατινιάσματα» έχοντας ως συμπρωταγωνιστή του τον μπουζουκομαγαζάτορα κύριο Στηβ Κακέτση...

*
Μην ξεχάσουμε, επίσης, ότι ο καθηγητής Διαμαντόπουλος

 

- κάπου στο μεσοδιάστημα της σύνταξης εκ μέρους του της βιογραφίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη -
ήταν από εκείνους που πάσχιζαν να συνδέσουν τους κομμουνιστές με την τρομοκρατία!

Εγραφε σχετικά στον «Επενδυτή» κείμενα όπως αυτό:
«Γίνονται δε (σ.σ.: οι κομμουνιστές) μέσα από τη "νομιμοποίηση" της αντισυστημικής αντιπολίτευσης που επέλεξαν, οι - ακούσιοι; - σύμμαχοι της τρομοκρατίας.
Αυτής που πυροβολεί, πυρπολεί και ποικιλοτρόπως εξοντώνει όσους δουλεύουν, όσους υπάρχουν, όσους αναπνέουν και όσους σκέπτονται» (!!!)...

Με αυτά του τα κείμενα, ο εν λόγω «κύριος»
(η λέξη πλέον σε εισαγωγικά) είχε αποδείξει ότι διέθετε και διαθέτει όλα τα «ακαδημαϊκά» προσόντα για να «διδάξει» στα απανταχού «πανεπιστήμια» του πιο εμετικού, διεστραμμένου (και πανηλίθιου) αντικομμουνισμού.

***
Να, όμως, που ο «κύριος» καθηγητής, τώρα που πήρε μετεγγραφή στα «Νέα», για να δικαιώσει την εμπιστοσύνη του συγκροτήματος Λαμπράκη προς το πρόσωπό του, φαίνεται πως έβαλε πλώρη από ένας απλός καθηγητής του αντικομμουνισμού να καταγραφεί ως... «πανεπιστήμονας» του είδους.

*
Στη φιλόδοξη αυτή πορεία του προς τον πάτο του κατήφορου, σε άρθρο του στα «Νέα» την περασμένη Τρίτη,
υπό τον τίτλο «Είναι η Ελλάς, ηλίθιε...»
(παρεμπιπτόντως: η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου συνιστά, διά της μεθόδου της παραφράσεως, εξόφθαλμη - πλην ανομολόγητη - κλοπή ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας, τακτική που κάποιοι έντιμοι καθηγητές τη συνηθίζουν...),
έγραψε τα εξής υπέροχα:

*
«Το κλίμα που δημιουργήθηκε στη μεταπολίτευση, σε συνδυασμό με τις βλακώδεις υπερβολές του προδικτατορικού αντικομμουνισμού, επέβαλε μετά το 1974 σιωπή για πολλές από τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες του ΚΚΕ (...). Ωστόσο πιστεύω ότι το μεγαλύτερο σύγχρονο έγκλημα του πολιτικού αυτού σχήματος (...) είναι πως προκάλεσε ηδονική φρικίαση σε τεράστιο τμήμα της κοινωνίας μας όταν μπρατσωμένος ακροδεξιός γρονθοκόπησε, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, την (...) εκπρόσωπό του. Πλέον η διάχυση, προς ποικίλους αποδέκτες, της οργανωμένης πολιτικής βίας είχε κοινωνικά νομιμοποιηθεί».

*

Τι μας είπε σε μια μόλις φρασούλα ο «κύριος» καθηγητής;
Θαυμάστε:

*
1) Αυτό που συνέβη στον τόπο μετεμφυλιακά, δηλαδή τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τα στρατοδικεία, οι εξορίες, οι φυλακίσεις, οι διώξεις, η κρατική τρομοκρατία, ο χαφιεδισμός, το φακέλωμα, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ο χωροφύλακας, δεν ήταν παρά κάποιες... «βλακώδεις υπερβολές»! Κάτι σαν στιγμιαία... χαζομάρα, δηλαδή. Κάτι σαν... υπερβάλλων ζήλος. Αντε, το πολύ μια... αβελτηρία.

Αντιθέτως - κατά τον «κύριο» καθηγητή - το «εγκληματικόν» του πράγματος, και μάλιστα «διαχρονικώς», βρίσκεται στην πλευρά του ΚΚΕ...

*
2) Αυτό που συνέβη κατά την προεκλογική περίοδο, όταν ο ναζί της «Χρυσής Αυγής» χτύπησε σε τηλεοπτικό στούντιο την Λ. Κανέλλη (φυσικά ο δημοκράτης «κύριος» καθηγητής δεν τον θεωρεί ναζί, αλλά απλώς έναν «μπρατσωμένο ακροδεξιό») είναι «το μεγαλύτερο σύγχρονο έγκλημα».

Αλλά ποιος το διέπραξε το «έγκλημα»; Μήπως ο «μπρατσωμένος ακροδεξιός» ναζί; Οχι φυσικά. Το «έγκλημα» - κατά τον «κύριο» καθηγητή - το διέπραξε... το ΚΚΕ! Το Κόμμα, δηλαδή, του οποίου η εκπρόσωπος υπέστη την επίθεση του ναζί!

3) Γιατί, λοιπόν, το ΚΚΕ είναι ένα «εγκληματικό» Κόμμα; Διότι, εκτός των άλλων, το αστικό κράτος, μέσω των ναζί και αξιοποιώντας τα αστικά ΜΜΕ, προχώρησε στην «κοινωνική νομιμοποίηση της οργανωμένης πολιτικής βίας» και στην επιχείρηση αυτή μετέτρεψε την εκπρόσωπο του ΚΚΕ σε «σάκο του μποξ».

Ομως - κατά τον «κύριο» καθηγητή - υπόλογος αυτού του «εγκλήματος» δεν είναι ούτε ο ναζί, ούτε το αστικό κράτος, ούτε τα αστικά ΜΜΕ. Υπόλογος, φταίχτης και ένοχος είναι... το ΚΚΕ! Γιατί; Επειδή η εκπρόσωπός του αποτέλεσε το θύμα (!!) του «εγκλήματος» που σε διάφορα κατακάθια προκάλεσε «ηδονική φρικίαση» (σ.σ.: άραγε ένιωσε και ο δημοκράτης «κύριος» καθηγητής «ηδονική φρικίαση» κατά την επίθεση του ναζί εναντίον της Κανέλλη ...

*
Αυτά έγραψε ο «πανεπιστήμονας».

Αυτό είναι το ρεσιτάλ «λογικής» - που έχει ως αξίωμα το «ράβδος εν γωνία άρα βρέχει» - το οποίο διακινείται από τον συνεργάτη των «Νέων».

Αυτό το ρεσιτάλ «ήθους» - που συναγωνίζεται το «ήθος» εκείνων που ενοχοποιούν για το βιασμό όχι τον βιαστή αλλά το θύμα - διακινείται από τους συνεργάτες του κ. Ψυχάρη στις σελίδες των «Νέων».

* Μετά, λοιπόν, από τα παραπάνω, η περίπτωση του «κυρίου» καθηγητή πρέπει να ιδωθεί με όρους «χρηστικής αξίας».
Σε τι συνίσταται η χρησιμότητα του «κυρίου» καθηγητή;
Στο εξής:
Οτι η προσωπική πολιτική προστυχιά του «κυρίου» καθηγητή μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται ως μεζούρα, ως μονάδα μέτρησης της κάθε είδους πολιτικής προστυχιάς και της κάθε είδους πολιτικής χυδαιότητας, γενικώς.

 

αναδημοσίευση από www.resaltomag.gr