Π.Σ.Ο.: ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΡΟΦΙΜΑ, ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ

Οι θέσεις τις Π.Σ.Ο. για τρόφιμα, πόσιμο νερό, παιδεία, φάρμακα και στέγαση

 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Ταξική δράση ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα
 

Την Τετάρτη 3 Οκτώβρη έχει οριστεί Διεθνής Μέρα Δράσης από τα ταξικά συνδικάτα, με αιχμή τα ζητήματα της διατροφής, της εκπαίδευσης, της υγείας και της λαϊκής στέγης

 

Για 4η συνεχόμενη χρονιά η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία διοργανώνει Διεθνή Μέρα Δράσης στις 3 του Οκτώβρη. Το σύνθημα της φετινής δράσης είναι «Η τροφή, το καθαρό νερό, τα βιβλία, τα φάρμακα και η στέγαση είναι δικαίωμα για όλους τους εργαζόμενους και για όλους τους ανθρώπους» και στο πλαίσιό της θα διοργανωθούν σε όλες τις ηπείρους απεργίες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις έξω από τα κοινοβούλια, λαϊκά δικαστήρια έξω από τις πύλες εργοστασίων των πολυεθνικών.
 

Το ΠΑΜΕ θα συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις της ΠΣΟ (αναλυτικά σε διπλανή στήλη). Στην Ινδία οι συνομοσπονδίες που συσπειρώνονται στην ΠΣΟ έχουν προγραμματίσει για τις 3/10 απεργία και διαμαρτυρίες.
 

Με σύνθημα
 

«Παλέψτε για τα δικαιώματά σας, όλοι στην ταξική δράση ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα,

Να σταματήσουμε τη λεηλασία των φυσικών πόρων από τις πολυδιεθνικές εταιρείες! Ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν!»
 

η ΠΣΟ, στα βασικά σημεία της κεντρικής διακήρυξης που έβγαλε και διακινείται σε όλο τον κόσμο, σημειώνει:
 

«Ανεξάρτητα από τις σχετικές προθέσεις και τις απόψεις των καπιταλιστών και των συνδικάτων στον καπιταλισμό η τροφή, το νερό, τα φάρμακα, τα βιβλία και η στέγαση είναι εμπορεύματα. Ο κανόνας της καπιταλιστικής παραγωγής είναι να εξασφαλιστεί σημαντικό ποσοστό κέρδους. Αυτό είναι το κριτήριο που καθορίζει τι, πόσο, πού πρόκειται να παραχθεί. Το στρατηγικό δίλημμα είναι και παραμένει. Ανάπτυξη για ποιον;
 

Το δικαίωμα στην τροφή είναι καθολικό
 

Ομως οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί δραματικά και από το 2007 ως σήμερα έχουν φθάσει στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 χρόνων, δημιουργώντας μια παγκόσμια κρίση που δείχνει ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διατροφής. Ως εκ τούτου υπήρξαν σημαντικοί αγώνες και σε φτωχές και σε αναπτυγμένες χώρες.
 

Τον Ιανουάριο του 2011, ο δείκτης τιμών του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ, έφθασε στο υψηλότερο επίπεδο από τότε που ο οργανισμός καταγράφει, δηλαδή το 1990, επηρεάζοντας κυρίως τους πιο φτωχούς πληθυσμούς. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι το 2008 ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε κατά 50 εκατ. ευρώ, λόγω των υψηλών τιμών των τροφίμων.
 

Σύμφωνα με το δείκτη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η τιμή της ζάχαρης στην παγκόσμια αγορά έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 χρόνων, μετά την αύξηση κατά 12% τον Ιανουάριο του 2010. Οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν κατά 73% από τον Ιούνιο του 2010. Η τιμή του σιταριού και του ψωμιού διπλασιάστηκε μεταξύ Ιουνίου 2010 και Ιανουαρίου 2011. Η τιμή του καλαμποκιού έχει επηρεαστεί από την άνοδο στο σιτάρι και το πετρέλαιο και είναι αυξημένη περίπου κατά 73% κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2010. Αλλα τρόφιμα που αποτελούν μέρος της τροφικής αλυσίδας, όπως τα λαχανικά και τα φασόλια, είχαν μεγάλες αυξήσεις τιμών.
 

Ταυτόχρονα με την άνοδο της τιμής του τροφίμων αυξήθηκαν τα τεράστια κέρδη των μονοπωλίων και πολυεθνικών που κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά, έχουν τον έλεγχο της παραγωγής, διανομής και εμπορίας. Οι μικροί αγρότες πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης πουλώντας σε χαμηλές τιμές, και το ίδιο και οι εργάτες της βιομηχανίας τροφίμων που εργάζονται για ένα κομμάτι ψωμί, και οι καταναλωτές τροφίμων που αγοράζουν τα τρόφιμα σε πολύ υψηλές τιμές. Η κυριαρχία των μονοπωλίων, των εθνικών και ξένων, σε κάθε χώρα οδηγεί σε πιο μεγάλη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, στη ληστεία των οικογενειών της εργατικής τάξης και των φτωχών αγροτών, στη δημιουργία καρτέλ. Ενας μικρός αριθμός εταιρειών ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεων και των κερδών στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.
 

 

Να ορισμένα παραδείγματα:
 

Η "Nestle": το 2009, εμφάνισε 70 δισ. ευρώ έσοδα και 7 δισ. ευρώ κέρδη, σύμφωνα με όσα δηλώνει η ίδια. Εχει μερίδιο αγοράς στα τρόφιμα (26%), στα έτοιμα γεύματα (18%), ποτά (27%), σοκολάτα (11%).
 

"Cargill": το 2011, είχε 85 δισ. ευρώ έσοδα. 140.000 εργαζομένους, 3,3 δισεκατομμύρια δημοσιευμένα κέρδη. Εμπορεύεται δημητριακά, παραγωγή και πώληση ζώων, δραστηριοποιείται στον τομέα των μετάλλων και των τραπεζών. (Ελέγχει το 25% των εξαγωγών σιτηρών των ΗΠΑ, το 22% της αγοράς κρέατος στις ΗΠΑ). Οι πωλήσεις του ομίλου αυξήθηκαν από 101 δισ. δολάρια το 2010 σε 119 δισ. δολάρια το 2011, αύξηση σχεδόν 18%. Τα κέρδη ύψους 2,5 δισ. δολαρίων αυξήθηκαν σε 4,3 δισεκατομμύρια. Τα έσοδα του ομίλου υπερέβησαν τα προ κρίσης επίπεδα.
 

Η "Kraft": είχε 35 δισ. δολάρια έσοδα, 3,5 δισ. δολάρια ανακοινωθέντα κέρδη.
 

Η "General Mills": πωλήσεις 12 δισ. δολαρίων το 2011 και 1,4 δισ. δολάρια ανακοινωθέντα κέρδη.
 

Η "Anheuser-Busch InBev": πωλήσεις 28 δισ. δολαρίων το 2011, 3 δισ. δολάρια ανακοινωθέντα κέρδη. Δραστηριοποιείται στην παραγωγή ποτών.
 

Η "Pepsi": πωλήσεις 40 δισ. δολαρίων το 2010 και 4,5 δισεκατομμύρια κέρδη.
 

Η "Coca-Cola": πωλήσεις 25 δισ. δολαρίων, το 2010, 6 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος.
 

Οι πολυεθνικές των τροφίμων, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για το επισιτιστικό πρόβλημα και τα διατροφικά σκάνδαλα, επιχειρούν πάγια να αποδώσουν τις ευθύνες για την έλλειψη των τροφίμων σε τυχαία περιστατικά με στόχο να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες, προκειμένου να αποτρέψουν τους εργαζόμενους και όσους πλήττονται από το φάσμα της πείνας να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν και δεν απολαμβάνουν.
 

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του FAO, η συμβατική γεωργία και οι υπάρχουσες κλιματικές συνθήκες μπορεί να αποδώσουν παραγωγή αγροτικών προϊόντων ικανή για την κάλυψη των αναγκών ενός πληθυσμού διπλάσιου αυτού της Γης. Μία εκτίμηση που δείχνει ότι το επισιτιστικό πρόβλημα είναι ταξικό - πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνοκρατικό. Επομένως δε θα λυθεί με γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, όπως δε λύθηκε και με την πράσινη ανάπτυξη.
 

ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ: Νέο εργαλείο για την κερδοσκοπία. Το θέμα των βιοκαυσίμων άρχισε να προωθείται λόγω της εύλογης έρευνας για εναλλακτικές μορφές ενέργειας που θα αντικαταστήσουν το πετρέλαιο και λόγω του μεγάλου συμφέροντος των ΗΠΑ να προωθήσουν την παραγωγή τους, ιδιαίτερα από το καλαμπόκι και τη ζάχαρη.
 

Οι πετρελαϊκές εταιρείες, οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι πολυεθνικές παραγωγής γενετικά τροποποιημένων σπόρων έχουν ήδη επενδύσει σημαντικά ποσά στην παραγωγή αιθανόλης, προκειμένου να ελέγξουν και την παραγωγή των βιοκαυσίμων.
 

Η χρήση του καλαμποκιού στις ΗΠΑ για παραγωγή αιθανόλης ως βιοκαύσιμο, έχει ήδη οδηγήσει σε άνοδο της τιμής του καλαμποκιού και της ζάχαρης. Δεδομένου ότι το καλαμπόκι χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών και στο κρέας.
 

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ: Η ΠΣΟ πιστεύει ότι η παραγωγή τροφίμων πρέπει να σχεδιαστεί με βάση τις διατροφικές ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων. Με την αξιοποίηση του παραγωγικού δυναμικού της κάθε χώρας, σεβασμό για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον είναι δυνατή η παραγωγή τροφίμων υψηλής ποιότητας, ασφαλών στην κατανάλωση και φθηνών για όλους τους ανθρώπους. Μόνο σε αυτό το πλαίσιο το φαγητό δε θα αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και μέσο κερδοσκοπίας.
 

Ολες οι πτυχές του προβλήματος των τροφίμων δείχνουν ότι αυτό είναι ένα ταξικό - πολιτικό πρόβλημα που επηρεάζει πρώτα και περισσότερο την εργατική τάξη, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες και τα λαϊκά στρώματα.
 

Ετσι, για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος χρειάζονται συντονισμένοι αγώνες, που θα φτάσουν στα αίτια του προβλήματος, τις ρίζες του. Δηλαδή πρέπει να συσχετιστούν με το ζήτημα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
 

Πόσιμο νερό για όλους
 

Το δικαίωμα στο νερό είναι θεμελιώδες, ωστόσο, περίπου 884 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό και το 39% του παγκόσμιου πληθυσμού - κυρίως στην Αφρική και την Ασία - ζουν χωρίς πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής, σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της UNICEF, με τίτλο "Εκθεση για την πρόοδο στην Υγιεινή και το Πόσιμο Νερό", του 2010. Περίπου 1,5 εκατομμύριο παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω της έλλειψης πόσιμου νερού και εγκαταστάσεων υγιεινής.
 

Σήμερα περισσότεροι από 460 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές εταιρείες όσον αφορά το νερό, ενώ το 1990 ο αριθμός αυτός δεν ξεπερνούσε τα 51 εκατομμύρια ανθρώπους. Η μερίδα του λέοντος από τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού εκτιμάει ότι ανήκει σε 10 κυρίαρχες πολυεθνικές.
 

Μεγάλες εταιρείες διαχείρισης του νερού είναι:
 

Η "Veolia": 29 δισ. ευρώ τα έσοδά της το 2011, ένα δισ. ευρώ κέρδη. 75% των εσόδων προέρχεται από τη διαχείριση του νερού και των αποβλήτων. Το 2010 είχε έσοδα 35 δισεκατομμυρίων, εκ των οποίων 2 δισ. ευρώ κέρδη. 34 δισεκατομμύρια ευρώ ήταν τα έσοδά της το 2009 και 1,9 δισ. ευρώ τα κέρδη.
 

Η "Σουέζ": Παρέχει νερό σε 91 εκατομμύρια ανθρώπους και έχει 10.000 διυλιστήρια σε όλο τον κόσμο. Τα έσοδά της ανήλθαν σε 14,8 δισεκατομμύρια ευρώ το 2011, σε σύγκριση με 13,8 δισ. ευρώ το 2010. 28% του κύκλου εργασιών συνδέεται με το νερό στην Ευρώπη. Τα κέρδη το 2011 έφτασαν τα 2,5 δισ. ευρώ, με αύξηση 7,6% σε σύγκριση με το 2010.
 

Οταν αυτοί οι κολοσσοί αποκτούν τον έλεγχο του νερού, οι τιμές εκτοξεύονται.
 

Η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πιέζουν για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτων από εταιρείες με έδρα την ΕΕ και τις ΗΠΑ, μέσω συμφωνιών και δανείων. Τα συγκεκριμένα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων ξεκίνησαν το 1990 και έχουν εφαρμοστεί στην Ινδία, τη Βολιβία, τη Χιλή, την Αργεντινή, τη Νιγηρία, το Μεξικό, τη Μαλαισία, την Αυστραλία και τις Φιλιππίνες. Στη Χιλή, η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλε ως όρο δανείου 33% περιθώριο κέρδους προς όφελος της γαλλικής "Suez Lyonnaise des Eaux", ενώ η εταιρεία ήθελε 35%. Ενας από τους όρους για το Μνημόνιο του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, στην Ελλάδα ήταν επίσης η ιδιωτικοποίηση του νερού.
 

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ: Το πόσιμο νερό
 

-- Πρέπει να συλλέγεται, επεξεργάζεται και διανέμεται στο ελάχιστο κόστος ή δωρεάν στον καταναλωτή υπό την άμεση ευθύνη ενός δημόσιου παρόχου, χωρίς συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών και σύμφωνα με τους κανόνες υγείας, οι οποίοι περιλαμβάνουν: κατασκευή και λειτουργία σύγχρονων μονάδων επεξεργασίας νερού, τακτική παρακολούθηση της ροής, αξιόπιστο σύστημα εξαφάνισης των μικροοργανισμών των παρασίτων, ένα δίκτυο διανομής πλήρες και ασφαλές για τους καταναλωτές και τον τόπο κατοικίας τους.
 

-- Οι νομικές διατάξεις για την ασφάλεια, η ύπαρξη των οποίων είναι προϋπόθεση για την επίτευξη της ποιότητας, θα παρακολουθούνται συνεχώς.
 

-- Ο έλεγχος της ποιότητας των υδάτων και η συμμόρφωση με όλους τους σχετικούς όρους πρέπει να εκτελούνται από τις δημόσιες αρχές.
 

-- Οι δημόσιες αρχές θα πρέπει να λαμβάνουν άμεσα και αποτελεσματικά όλα τα διορθωτικά μέτρα σε περιπτώσεις απόκλισης από τα όρια ασφαλείας, που ορίζονται από τη σχετική νομοθεσία του κάθε κράτους.
 

Δημόσια, δωρεάν και ποιοτική Παιδεία για όλους
 

Η γνώση έχει κοινωνικό χαρακτήρα, και συσσωρεύεται κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της κοινωνίας. Οι απόφοιτοι σχολείων, τεχνολογικών σχολών και πανεπιστημίων, πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη γνώση και να την επεκτείνουν προς όφελος της κοινωνίας και όχι για τα συμφέροντα των λίγων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
 

Σοβαρά προβλήματα αναλφαβητισμού παρατηρούνται στην αφρικανική ήπειρο, με τις αναπτυσσόμενες χώρες, να μετρούν περισσότερους από 75 εκατομμύρια αναλφάβητους. Την ίδια στιγμή στον αναπτυγμένο κόσμο η Παιδεία έχει ταξικά κριτήρια. Η εκπαιδευτική διαδικασία είτε μέσω του δημόσιου συστήματος, που λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, είτε μέσω των ιδιωτικών σχολείων προσφέρει γνώση η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί υπέρ και όχι κατά της άρχουσας τάξης.
 

Η εκπαιδευτική διαδικασία παράγει ανθρώπους μπερδεμένους, με άγνοια της ιστορίας τους, της ιστορίας των λαϊκών κινημάτων στον κόσμο, εύκολα χειραγωγίσημους με βάση τις επιλογές των μονοπωλίων που επενδύουν στους οικονομικούς τομείς.
 

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ: Υπήρξε σειρά από σημαντικούς αγώνες των φοιτητικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο κατά των διδάκτρων και της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Το εργατικό κίνημα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα και όχι μόνο αλληλέγγυο στους αγώνες των φοιτητών. Το θέμα της εκπαίδευσης είναι πρώτα από όλα ένα κοινωνικό ζήτημα.
 

Καλούμε τους δασκάλους, τους καθηγητές, τις εργατικές ενώσεις όλων των τομέων να παλεύουν για μία δημόσια, δωρεάν και ποιοτική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα, από το νηπιαγωγείο μέχρι το διδακτορικό. Χρειαζόμαστε καθηγητές που θα χτίσουν ανθρώπους με ελεύθερο πνεύμα, με ιδανικά και αρχές. Χρειαζόμαστε εκπαιδευτικούς που θα προσπαθήσουν να χτίσουν νέους μαχητές για να δώσουν τη μάχη για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της κοινωνίας.
 

• Αγωνιζόμαστε για δωρεάν ποιοτικά βιβλία για όλους τους μαθητές και τους φοιτητές, που θα παραδίδονται στην ώρα τους, υπό την ευθύνη του κράτους.
• Παλεύουμε για σχολική υποδομή που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τους όρους ασφαλείας.
• Παλεύουμε για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με εφόδιο τις σπουδές τους και την υποστήριξη του κράτους θα παρέχουν ποιοτική, δημιουργική εκπαίδευση, που θα δημιουργήσει ελεύθερους ανθρώπους.

Δωρεάν φάρμακα για όλους τους ανθρώπους
 

Τουλάχιστον το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει τακτική πρόσβαση σε φάρμακα. Η ανισότητα στην πρόσβαση στα φάρμακα είναι μέρος της ανισότητας στην ιατρική περίθαλψη. Τα φάρμακα, στον καπιταλισμό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά "προϊόντα" που εξυπηρετούν την καπιταλιστική κερδοσκοπία.
 

Είναι χαρακτηριστική η προσφυγή φαρμακευτικών βιομηχανιών στις οποίες ανήκε πατέντα του φαρμάκου του AIDS που κινήθηκαν δικαστικά εναντίον της Νότιας Αφρικής, που παρήγαγε γενόσιμα αντίγραφα του φαρμάκου, εξίσου αποτελεσματικά, με κόστους 100 δολαρίων το χρόνο, για τη θεραπεία της ασθένειας, έναντι 10.000 - 15.000 δολαρίων που απαιτούσε η πρωτότυπη θεραπεία. Τότε οι φαρμακευτικές κατοχύρωσαν ως πνευματική τους ιδιοκτησία την πατέντα του κάθε φαρμάκου, επιτρέποντας μόνο στις "κρατικές φαρμακοβιομηχανίες" των φτωχών χωρών να το αντιγράφουν, με μόνη λεπτομέρεια ότι η πλειοψηφία των χωρών του αναπτυσσόμενου κόσμου δεν έχει "εθνικές φαρμακοβιομηχανίες".
 

Οι 12 μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες είχαν έσοδα άνω των 430 δισεκατομμυρίων δολαρίων και κέρδη 78 δισ. δολαρίων, απασχολώντας 890 εκατομμύρια εργαζόμενους. Μεταξύ αυτών η "Johnson & Johnson" με έσοδα 63 δισ. δολαρίων και 8 δισ. δολάρια κέρδη, ενώ η "GlaxoSmithKline" είχε 44,7 δισ. δολάρια έσοδα και 8,4 δισεκατομμύρια δολ. κέρδος.
 

Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν δαπανούν τίποτα για ασθένειες, όπως η ελονοσία, οι οποίες σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, γιατί οι ασθενείς είναι φτωχοί, άρα το κέρδος ανύπαρκτο.
 

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ: Η ΠΣΟ πιστεύει ότι η Υγεία δεν είναι επιχείρηση. Οι ζωές των εργαζομένων δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται για την κερδοσκοπία. Η κοινωνική ασφάλιση ήταν ίσως η σημαντικότερη κατάκτηση της Εργατικής Τάξης σε πολλές χώρες τον 20ό αιώνα. Σήμερα το κεφάλαιο οργανώνει τη μεγαλύτερη αντεπίθεσή του για να πάρει εκδίκηση. Ετσι, σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης, μειώνονται οι συντάξεις, η υγεία εμπορευματοποιείται, τα φάρμακα ακριβαίνουν, το σύστημα υγείας ιδιωτικοποιείται. Η ιδιωτική ασφάλιση και η κερδοσκοπία συνεχώς επεκτείνονται.
 

Η ΠΣΟ και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα έχουν υποστηρίξει τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων σε όλες τις χώρες που απαιτούσαν δικαιώματα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Υπό τις παρούσες συνθήκες με την ταχεία πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης, με την ταχεία αύξηση της παραγωγικότητας, απαιτούμε σε κάθε χώρα την ύπαρξη δημόσιου, καθολικού, υποχρεωτικού συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης με πλήρη κάλυψη, δωρεάν ιατρική περίθαλψη με μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και αύξηση των συντάξεων.
 

Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Πρέπει να παλέψουμε σε κάθε χώρα για κρατικούς φορείς υγείας, οι οποίοι θα είναι ανοιχτοί στην ιατρική έρευνα, τον έλεγχο των φαρμάκων, στις μελέτες και θα ανοίξουν νέους δρόμους για την παραγωγή φαρμάκων, όχι από ιδιωτικές φαρμακευτικές αλλά από κρατικές. Η πρόοδος της τεχνολογίας και της βιοτεχνολογίας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες των απλών ανθρώπων.
 

Αξιοπρεπής στέγη για όλους
 

Ο κόσμος βιώνει μία παγκόσμια κρίση στη στέγαση. Περίπου 1,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες (παραγκουπόλεις) και 100 εκατομμύρια είναι άστεγοι. Μόνο στη Βραζιλία, 19 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε ακατάλληλα σπίτια, χωρίς τρεχούμενο νερό, αποχέτευση ή άλλες βασικές δημόσιες υπηρεσίες, αναφέρει έκθεση του Βραζιλιάνικου Ινστιτούτου Γεωγραφίας και Στατιστικών, για το 2012 (IBGE).
 

Η δημόσια στέγαση έχει εξαφανιστεί και η παλαιότερα οικονομικά προσιτή στέγαση έχει φτάσει σε απαγορευτικές τιμές. Υπό αυτές τις συνθήκες ολόκληρες κοινότητες, κυρίως φτωχών και εργατικής τάξης, εκδιώκονται συνεχώς από τις γειτονιές όπου οι οικογένειές τους έχουν ζήσει για γενιές. Οι σεισμοί και τα φυσικά φαινόμενα λόγω της καπιταλιστικής αναρχίας στον τρόπο δόμησης, της έλλειψης κεντρικού σχεδιασμού αφήνουν τους ανθρώπους στο έλεός τους, ενώ η σύγχρονη τεχνολογία προσφέρει στην ανθρωπότητα όλες τις δυνατότητες να ελαχιστοποιούνται οι συνέπειες στους ανθρώπους και οι καταστροφές στις υποδομές.
 

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ: Ολοι έχουν το ανθρώπινο δικαίωμα στη στέγη, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους, έχουν το δικαίωμα να έχουν μια ασφαλή, κατάλληλη, οικονομικά προσιτή κατοικία, στην οποία θα ζουν ειρηνικά με αξιοπρέπεια, χωρίς βίαιες εξώσεις.
 

Είναι υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να σέβεται, να προστατεύει και να εκπληρώνει αυτό το δικαίωμα. Το ανθρώπινο δικαίωμα στη στέγη περιλαμβάνεται στο άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων:
 

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα σε ένα επίπεδο ζωής κατάλληλο για την υγεία και την ευημερία του ίδιου και της οικογένειάς του, που περιλαμβάνει τροφή, ρούχα, στέγη, ιατρική φροντίδα και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες καθώς και το δικαίωμα στην ασφάλιση στην περίπτωση ανεργίας, ασθένειας, ανικανότητας, χηρείας, γηρατειών ή άλλης έλλειψης που δεν ελέγχει ο ίδιος.
 

Καλούμε τα μέλη και τους φίλους της ΠΣΟ να προωθήσουν και να προσθέσουν στη λίστα των διεκδικήσεών τους την ανάγκη για στέγη για όλους τους εργαζόμενους και όλους τους λαούς».