ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ !

Του Μάνου Δούκα *
Η είσοδος διάφορων ιδιωτικών εταιρειών μέσα στα σχολεία τα τελευταία χρόνια έχει πάρει προκλητικές διαστάσεις. Η πρόκληση, δε, μεγιστοποιείται, όταν το ίδιο το υπουργείο Παιδείας είναι αυτό που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες των σχολείων και μπάζει τις εταιρείες μέσα, καλώντας μάλιστα τους εκπαιδευτικούς των δημόσιων σχολείων να δουλέψουν για λογαριασμό των εταιρειών.
Αυτό συμβαίνει και με το Μαθηματικό διαγωνισμό «Καγκουρό», για τον οποίο το Υπουργείο Παιδείας ενημερώνει όλα τα σχολεία της χώρας με έγγραφο του ειδικού γραμματέα Γ. Γούση.

Αυτό το «διαγωνισμό» τον οργανώνει μια «εταιρεία», η οποία ζητά απ΄ το συνάδελφο - Μαθηματικό του Δημόσιου Σχολείου:

• να της εξασφαλίσει το σχολείο που υπηρετεί ο ίδιος, για να γίνει ο διαγωνισμός,
• να της εξασφαλίσει υποδομή και εξοπλισμό διεξαγωγής εξετάσεων,
• να οργανώσει και να επιβλέψει το διαγωνισμό,
• να πείσει μαθητές του σχολείου του να πάρουν μέρος, πληρώνοντας τη συμμετοχή τους 10 ευρώ το «κεφάλι»,
• να της φτιάξει ένα κατάλογο εν δυνάμει πελατών της που θα μπορεί αυτή στη συνέχεια να επικοινωνεί μαζί τους για να συνεχίσει να προωθεί τις πωλήσεις της,
• να στείλει τα λεφτά αυτά που θα μαζέψει στην «εταιρεία»,
• να προωθήσει τις πωλήσεις που η εν λόγω εταιρεία προωθεί μέσα του site της,
• να μοιράσει τα «δωράκια» που προβλέπονται για τους μαθητές που θα συμμετέχουν
• και σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του να πάρει κι αυτός το «μερτικό» του που είναι 15% των εσόδων ( 1,5 ευρώ για κάθε μαθητή που θα πείσει να συμμετέχει στο διαγωνισμό).
• Ενδεικτικό της κομπίνας είναι ότι διευκρινίζει το site της εταιρείας, ότι ο μαθητής μπορεί να «γραφτεί» για να συμμετέχει στο διαγωνισμό ακόμα και την τελευταία στιγμή. Δεκάρικο είναι αυτό. Γιατί να πάει χαμένο.

Μια εταιρεία που χωρίς καμμιά υποδομή, ζητά «πλασιέδες» - εκπαιδευτικούς μέσα σε κάθε σχολείο για να βγάλει λεφτά με τα ψέματα. Το χειρότερο είναι ότι αυτή την ξεδιάντροπη, αλλά καλοστημένη «μπίζνα» την προωθεί και την διαφημίζει μέσα στα σχολεία το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας, με έγγραφό του που έστειλε σ΄ όλα τα σχολεία (9/2/09-14687/Γ2).

Μάλιστα, η υπεύθυνη του Υπουργείου (όπως φαίνεται και στο έγγραφο του Υπουργείου), σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, δήλωσε ότι δεν έχει διαβάσει τι λέει το site της εταιρείας (www.kangaroo.gr) και ποιοι είναι οι όροι του διαγωνισμού αυτού. Αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά ότι το «μπάτε σκύλοι αλέστε» είναι γραμμή του Υπουργείου, δηλαδή της ΕΕ, δηλαδή του ΟΟΣΑ και πάει λέγοντας.
Στις μέρες μας, που υπάρχει ολόκληρος σχεδιασμός και από το Υπουργείο Παιδείας για να ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες της δημόσιας εκπαίδευσης στην επέλαση των εταιρειών, είναι ανάγκη ο κάθε Εκπαιδευτικός χωριστά και το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών συνολικά, να υψώσει το ανάστημά του και να αντισταθεί.

· Γιατί το σχολείο δεν είναι «Μπάτε σκύλοι αλέστε»
· Γιατί ο Καθηγητής δεν είναι «πλασιέ» εταιρειών, προϊόντων, «προγραμμάτων» και «προορισμών».
· Γιατί το σχολείο δεν είναι διαφημιστική ταμπέλα, για τη διαφήμιση που γίνεται δήθεν στο όνομα κάποιων «εκπαιδευτικών» δραστηριοτήτων και προγραμμάτων. Στο σχολείο οι μορφωτικές δραστηριότητες γίνονται με ευθύνη των εκπαιδευτικών και καμιά «καλόκαρδη» εταιρεία δε χωρά στην εκπαιδευτική διαδικασία.
· Γιατί το σχολείο δεν είναι «αγορά» κι ο μαθητής δεν είναι «πελάτης». Η ηλικία του μπορεί να είναι η καταλληλότερη για να αφήσουν ανεξίτηλα τα διαφημιστικά αποτυπώματά τους οι «μάνατζερ» των διάφορων εταιρειών. Αλλά στη συνείδηση όλων των εκπαιδευτικών, αυτό δεν περιέχεται μέσα στο ρόλο του δημόσιου σχολείου και του Εκπαιδευτικού.
· Γιατί καμιά εταιρεία δεν πρόκειται να «ευεργετήσει» το σχολείο χωρίς να σκέφτεται τα άμεσα ή μακροπρόθεσμα οφέλη της από αυτή τη σχέση.
· Γιατί η επέλαση αυτή των εταιρειών μέσα στα σχολεία έχει σαν στόχο και την διάσπαση του ενιαίου περιεχομένου του σχολείου, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, τη μετατροπή του σχολείου σε οργανισμό που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σαν εταιρεία.
· Γιατί ο νόμος του κέρδους δε χωρά ανάμεσα στο δάσκαλο και στο μαθητή και στην τόσο ουσιαστική αλλά και ευαίσθητη σχέση τους.

Στη Μυτιλήνη βέβαια δεν έχει η εταιρεία αυτή «εξεταστικό κέντρο» για το 2009. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. (Αν βρεθεί «πλασιέ» προλαβαίνει να γίνει). Ούτε κι αυτή η «μπίζνα» είναι διαφορετική επί της ουσίας από διάφορα άλλα «προγράμματα» και έγγραφα που έρχονται κάθε μέρα στα σχολεία μας με στόχο την προβολή διάφορων εταιρειών, χορηγών, εκδρομών ή «δραστηριοτήτων».
Ίσως αυτή η περίπτωση να είναι η πιο κραυγαλέα. Όμως ολόιδιες επί της ουσίας υποθέσεις είναι κι όλες οι άλλες αφίσες που κοσμούν τα σχολεία προβάλλοντας διάφορα σήματα εταιρειών και δίνοντας βήμα στην εταιρεία να απευθύνεται στο μαθητή μας ακόμα και μέσα στην τάξη ή στη σχολική εκδρομή.

Υποθέσεις που εκτός απ΄ την ουσία τους, αφήνουν εκτεθειμένους και τους συναδέλφους (κυρίως τους διευθυντές) σε σχόλια για το είδος της «σχέσης» τους με την όποια εταιρεία και το … ταμείο της. Και σ΄ αυτά τα θέματα … καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Έτσι, μπαίνει τελικά το θέμα της αντίστασης του καθενός μας και της περιφρούρησης της αξιοπρέπειάς του. Και πριν απ΄ όλα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Και σ΄ αυτό … μάλλον δεν πάμε καλά, μιας που η ΟΛΜΕ κι η ΔΟΕ είναι της ίδιας λογικής με το υπουργείο και το ΠΑΣΟΚ στο θέμα του «ανοίγματος του σχολείου στην κοινωνία και την τοπική αγορά» όπως αποκαλούν όλοι οι παπαγάλοι του συστήματος, την άλωση του σχολείου, της λειτουργίας του, της ηθικής του, των αρχών του, απ΄ τους διάφορους «μπίζνεσμεν».

.....................................................

* Ο Μάνος Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, της Ελεγκτικής Επιτροπής ΟΛΜΕ και μέλος του Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών.