Στον όρο "φιλελεύθεροι διανοούμενοι" περιλαμβάνω, ολίγον άκομψα, αλλά
απολύτως λογικά, τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, που μπινελίκωνε εμφανώς
τη φιλόλογό του στο Λύκειο, όταν προσπαθούσε να του πει ότι το επίθετο
"ο ειδήμων" είναι κλιτό μέρος του λόγου και αυτός μονολογούσε χαμηλόφωνα
"Κάποια μέρα θα δεις τι σημαίνει ο σοσιαλισμός των ειδήμων, μωρή
σκρόφα".
Ο εν λόγω σύμβουλος (από μικρός "στα κινήματα") δεν αποδέχεται, βέβαια,
το χαρακτηρισμό του φιλελέ διανοούμενου, φαντασιωνόμενος την ταύτισή του
με τον Γκράμσι στο πιο λαϊκό. Μικρή σημασία, βεβαίως, έχει αυτό. Είναι
σύμβουλος επί μισθώ ενός αστού πολιτικού, του άλλου κατά φαντασίαν
κομμουνιστή, του Αλέξη (του) Τσίπρα. Ως γνωστόν, ο καθείς μπορεί να
δηλώνει ό,τι θέλει, άπαξ όμως και υπηρετεί όχι απλά έναν εργοδότη, αλλά
έναν εργοδότη που εφαρμόζει μνημόνιο, στεγνά και κατρουγκαλά, είναι
φιλελές μέχρι τα μπούνια κι ας ουρλιάζει ότι έχει τον Λένιν κορώνα στην
κεφάλα του.
Εδώ, λοιπόν, ερχόμαστε στην άλλη όψη των φιλελεύθερων διανοούμενων:
φιλόσοφοι, συγγραφείς, ιστορικοί, καρικατούρες, βέβαια, των πραγματικά
μορφωμένων Τσάτσων, Θεοδωρακόπουλων, Μαρινάτων, Θεοτοκάδων του
περασμένου αιώνα. Όλοι αυτοί συγκλίνουν, βεβαίως, παρά τις χαοτικές
διαφορές τους, στο μείζον: Τι εστί ολοκληρωτισμός. Ολοκληρωτισμός, κατ'
αυτούς, είναι η απουσία πολυκομματισμού, ο έλεγχος του κρατικού
μηχανισμού από ένα κόμμα, η καταστολή της αντιπολίτευσης με βίαια μέσα.
Ως εκ τούτου, ολοκληρωτισμός ο φασισμός/ναζισμός, ολοκληρωτισμός και ο
κομμουνισμός.
Βεβαίως, όλοι αυτοί δε μας λένε ποιοι ταΐζουν τα "πολλά" κόμματα στην
αστική "δημοκρατία" τους. Δεν αγγίζουν τα άγια των αγίων, που είναι οι
καπιταλιστές και το εκμεταλλευτικό σύστημα που διαχειρίζονται. Ποιος
είναι, λοιπόν, ο πολυκομματισμός; Στα καθ' ημάς, ο Σταύρος, ο Αλέξης, η
Φώφη και ο Κυριάκος αρκούν για να καταλάβουμε πόσο πραγματική (και
διαφορετική) πολιτική άποψη παράγουν αυτοί οι μέντορες του πλουραρισμού.
Τι σημαίνει έλεγχος του κράτους; Τι είναι το κράτος; Ακόμη και ο πλέον
αφελής δεν μπορεί να δεχτεί την αυτονόμησή του ως μηχανισμού από το
οικονομικό/κοινωνικό σύστημα στο οποίο λειτουργεί. Τι σημαίνει, λοιπόν,
έλεγχος του κράτους από ένα φασιστικό/ναζιστικό κόμμα; Επιβολή των όρων
των καπιταλιστών με βίαια μέσα, όταν η δημοκρατική οδός κριθεί,
συγκυριακά, ατελέσφορη. Τι σημαίνει έλεγχος του κράτους από το
κομμουνιστικό κόμμα; Γκρέμισμα των αστικών οικονομικών και πολιτικών
δομών, προκειμένου η παραγωγή και ο εξ αυτής πλούτος να περιέλθει σε
αυτόν που παράγει, δηλαδή, τον εργαζόμενο λαό.
Τι σημαίνει βία; Τι έκανε ο Στάλιν; Σε τι διαφέρει από τον Χίτλερ; Δε θα
μπω στην κριτική των τερατολογιών για τα "δεκάδες εκατομμύρια θύματα
των σταλινικών εγκλημάτων", γιατί μέχρι αύριο οι δεκάδες μπορεί να έχουν
γίνει εκατοντάδες. Θα περιοριστώ στο εξής: Πού στοχεύει η βίαιη
καταστολή της αντίδρασης κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση; Στην προστασία
του λαού από τα αρπακτικά που θέλουν πίσω όσα τους στέρησαν ή φοβούνται
ότι θα τους στερήσουν οι κομμουνιστές. Πού στοχεύει η φασιστική βία;
Στην προστασία των καπιταλιστών, των θιασωτών, στις καλές ημέρες, της
αστικής δημοκρατίας, δηλαδή. Υπάρχουν περιπτώσεις στρέβλωσης και
εγκληματικής απόκλισης από τις σοσιαλιστικές αρχές μέσα στο κόμμα που
είναι η πρωτοπορία της οικοδόμησης του εργατικού κράτους; Ναι, υπάρχουν.
Η καλύτερη απόδειξη είναι οι τραγικές εξελίξεις στην ΕΣΣΔ μετά το 1956.
Και καλά ο φασισμός. Η αστική δημοκρατία, όμως, δεν έχει βία, σου λένε.
Βεβαίως και δεν έχει βία. Είναι τόσο ισχυρή, θρεμμένη με το αίμα
εκατομμυρίων θυμάτων της για εκατοντάδες χρόνια, που η βία της πλέον
είναι δεδομένη και ως εκ τούτου ανεπαίσθητη. Αρκεί να μας φοβερίσει με
ένα "θα πτωχεύσουμε" για να δεχθούμε σαν φυσικό φαινόμενο τη βία της
ανεργίας, της εργασιακής επισφάλειας, της εξουσίας που δρα ερήμην μας,
της χυδαιότητας της δύναμης που προβάλλεται ως ευγένεια της διανόησης. Ο
μακαρίτης ο Έκο είχε πει τη μισή αλήθεια, όταν αναφέρθηκε στα σύγχρονα
πραξικοπήματα, αυτά που δε γίνονται με τανκς, αλλά με την τηλεόραση.
Ποιοι κατέχουν τα μέσα παραγωγής και αποχαύνωσης, αγαπημένε οπορτουνιστή
Ουμπέρτο; Το ήξερες, αλλά δεν το είπες όσο δυνατά θα έπρεπε. Φοβήθηκες
κι εσύ μη σε πουν ολοκληρωτιστή, προφανώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου