Σίγουρα θα έχετε πάρει είδηση τον «πόλεμο των νηπιαγωγείων». Θα σας γράψω δυο κουβέντες γι΄ αυτό, γιατί από όλες τις «επίσημες» πλευρές, το θέμα παρουσιάζεται φτωχά και διαστρεβλωμένα. Κι εγώ θέλω να θίξω μια πλευρά του θέματος, που δεν παρουσιάζεται στις τηλεοράσεις και όταν θίγεται, δεν αντιμετωπίζεται με παιδαγωγικά κριτήρια.
Πάει λίγος καιρός που η κυβέρνηση «καθιέρωσε» και προσπαθεί να εφαρμόσει τη λειτουργία του νηπιαγωγείου από τις…..7 το πρωί μέχρι της 4 το απόγευμα. Κι όλα αυτά στο όνομα της εξυπηρέτησης κάποιων δήθεν…. «κοινωνικών αναγκών». «Οι γονείς δουλεύουν πολλές ώρες»….λένε. Άρα ποιος θα κρατάει τα νήπια;
Εσείς, εργαζόμενοι κι οι ίδιοι ή αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, ξέρετε πολύ καλά, ότι αυτό το ξεχείλωμα των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση των ωραρίων των εργαζομένων, η κατάργηση κάθε έννοιας σταθερότητας στους επαγγελματικούς χώρους, η κατάργηση της Κυριακής αργίας, η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, δεν αποτελούν καμιά «κοινωνική ανάγκη», αλλά είναι αποτέλεσμα της ασύδοτης δράσης των μεγάλων επιχειρήσεων που στο όνομα του κέρδους δεν υπολογίζουν τίποτα απ΄ αυτό που εμείς θεωρούμε δικαίωμα της λαϊκής οικογένειας.
Το αν ο Κωτσόβολος θα δουλεύει και το Σάββατο το βράδυ ή την Κυριακή, δεν είναι καμιά «κοινωνική ανάγκη», αλλά επιθυμία δική του για να αυξήσει τα κέρδη του. Μάλιστα έφτασαν να λένε (Μπράτης, Πρόεδρος της ΔΟΕ, σε ημερίδα της ΔΟΕ για το ολοήμερο σχολείο στα Γιάννενα) ότι «Το σχολείο πρέπει να είναι ανοιχτό στην κοινωνία. Και να λειτουργεί από τις 7 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Και γιατί όχι και τα Σαββατοκύριακα». Σε λίγο θα μας ζητήσουν να έχουμε και διανυκτερεύοντα σχολεία.
Η γενίκευση αυτής της λειτουργίας των νηπιαγωγείων, μ΄ αυτά τα ωράρια:
- Αναπαράγει και διευρύνει την δυνατότητα της κυβέρνησης και των πολυεθνικών να καταργήσει κάθε έννοια δικαιωμάτων στην εργασία σας. Επιχειρούν να νομιμοποιήσουν με τη σιωπή και την ανοχή σας μια κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι δε θα έχουν δικαίωμα ούτε να βλέπουν τα παιδιά τους, δουλεύοντας δύο και τρεις δουλειές χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράρια, χωρίς ξεκούραση.
Η διεύρυνση της λειτουργίας του νηπιαγωγείου κι η μετατροπή του σε parking παιδικών ψυχών, στηρίζεται ακριβώς σε αυτή την ανάγκη των μεγάλων επιχειρήσεων.
- Γίνεται σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων των νηπιαγωγών. Μιας κατηγορίας εργαζομένων εκπαιδευτικών, που ούτως ή άλλως η δουλειά τους είναι βεβαρημένη και από την ίδια τη φύση της δουλειάς, αφού έχουν να κάνουν με νήπια. Μιας δουλειάς χωρίς διάλειμμα, που η προσοχή χρειάζεται συνεχώς να είναι στραμμένη στα παιδιά. Αλλά κυρίως μιας δουλειάς που γίνεται αποκλειστικά χάρη στην αυταπάρνηση των νηπιαγωγών, που αναγκάζονται να δουλεύουν σε συνθήκες απαράδεκτες από άποψη κτιριακών εγκαταστάσεων, θέρμανσης, χωρητικότητας σχολείων κλπ. Μιας δουλειάς που δεν την στηρίζει η επίσημη πολιτεία πουθενά. Αντίθετα επιχειρεί να φορτώνει όλο το βάρος και την ευθύνη για τη δική της χρεοκοπημένη πολιτική, στην πλάτη μιας νηπιαγωγού που παλεύει μόνη της.
- Ακόμα όμως κι αν παραβλέψουμε όλες αυτές τις παραμέτρους, συνεχίζει να υπάρχει το κυρίαρχο πρόβλημα, που είναι ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΥΤΑ. Το κράτος, φέρνει συνέχεια νέα μέτρα και «καινοτόμες παρεμβάσεις» που στόχος τους είναι τα παιδιά να συνηθίσουν από τώρα σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς φωνή.
- Υποχρεώνουν τα νήπια να μαθαίνουν τα γράμματα και τους αριθμούς, από τα θρανία του νηπιαγωγείου, ξεχνώντας ότι σύμφωνα με την παιδαγωγική επιστήμη, σε αυτήν την ηλικία τα παιδάκια δεν έχουν την κατάλληλη ωριμότητα γι΄ αυτό. Αλλά μήπως αυτοί νοιάζονται; Αυτοί νοιάζονται να έχουν «αύριο» καλά «διαπαιδαγωγημένους» στις αρχές τους υποτακτικούς, που θα το έχουν πάρει απόφαση από νωρίς ότι ή μοίρα τους είναι αυτή. Όποιος αντέξει.
- Υποχρεώνουν τα νήπια να βρίσκονται στο σχολείο 8 και 10 ώρες, λες και μπορούν να αποδώσουν, όσα αποδίδουν τις πρώτες ώρες του πρωινού τους. Και χωρίς να τους εξασφαλίζουν καμιά υποδομή για μεσημεριανή ξεκούραση ή φαγητό.
Όμως αυτά είναι νήπια κι όχι…πεζοναύτες.
Θέλουν αυτά τα παιδιά να μάθουν να υπομένουν χωρίς αντίρρηση. Από την πρώτη τάξη δημοτικού κιόλας θα τα υποχρεώνουν να κάνουν μάθημα σε δίωρα. Λες κι ένα παιδί 5 και 6 χρονών μπορεί να αντέξει ακίνητο και ήσυχο μέσα στην τάξη περισσότερο από μισή ώρα. Και μάλιστα για 9 ή και 10 ώρες κάθε μέρα. Εσείς μπορεί να μη συμφωνείτε με αυτές τις ρυθμίσεις. Όμως εφαρμόζονται. Κι αυτοί εκεί πάνω ονειρεύονται αύριο ένα σχολείο που θα λειτουργεί μέχρι τις 8 το βράδυ, ακόμα και το Σάββατο.
- Υποχρεώνουν τα παιδιά να ζουν μακριά απ΄ το σπίτι, την οικογένεια και τον παππού. Στις μέρες μας το κύριο είναι η σκοπιμότητα και το κέρδος. Τα συναισθήματα και η τρυφερότητα είναι ανθρώπινες αδυναμίες γι΄ αυτούς που καταστρώνουν τα σχέδια. Τα παιδιά πρέπει να τα ξεχάσουν από νωρίς, πριν να είναι πολύ αργά.
- Αντιμετωπίζουν τα νήπια σαν αριθμούς στις στατιστικές τους, όπως και εσάς τους εργαζόμενους, το ωράριό σας, το εισόδημά σας. Ενώ οι γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους με ονόματα, με προσωπάκια και με χαϊδευτικά, όπως ακριβώς κι η νηπιαγωγός του σχολείου σας.
- Όσο κι αν χρυσώνουν το χάπι οι «αρμόδιοι», οι γονείς ξέρουν: όλα τα χάπια όταν μας τα φέρνουν μοιάζουν χρυσά. Και στην πορεία βλέπουμε ότι είναι υπνωτικά ή και ναρκωτικά.
Αντιδράστε λοιπόν μαζί με τους νηπιαγωγούς.
Στηρίξτε τον αγώνα τους για τα παιδιά σας. Θυμηθείτε ότι είστε κι εσείς εργαζόμενοι.
Μην παραδώσετε το παιδί σας να το «υιοθετήσει» αυτό το κράτος που καταδυναστεύει εσάς. Το κάνει για να μπορεί να σας καταδυναστεύει ακόμη περισσότερο.
Μην κάνετε τα παιδιά σας πειραματόζωα στα αντιπαιδαγωγικά σχέδια της «νέας τάξης».
Πέστε τους ακόμα κι αν κάποτε τα πάρουν όλα, δε θα επιτρέψουμε να πάρουν ποτέ το μέλλον και την ψυχική υγεία των παιδιών.
....................................................................................
* Ο Μάνος Κ. Δούκας είναι μαθηματικός, μέλος του Γεν. Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, της Ελεγκτικής Επιτροπής ΟΛΜΕ και μέλος του Π.Α.ΜΕ Εκπαιδευτικών καθώς και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Λέσβου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου