ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ο θάνατος του Απ. Διαμαντή (απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Θεοχάρη)

"Βρισκόμαστε στα Αμπριά κι έγινε η σκέψη, να πιάσουμε το δρόμο, Καλλονής Μυτιλήνης, για έλεγχο της συγκοινωνίας. Ημερομηνία 20/12/1947.

......Παρά την κούρασή μας, δεν τολμούσαμε να κάτσουμε για ξεκουρασιά. Όσο περνάει η ώρα, τόσο και δυναμώνει το κρύο, κανά δυό φορές, που κάτσαμε ίσα - ίσα για τσιγάρο. Έπρεπε να βρισκόμαστε, συνέχεια σε κίνηση, αλλιώς θα παγώναμε.

Αυτό είχε σαν συνέπεια να φτάσουμε στο προορισμό μας γρήγορα και ακόμα αργούσε να ξημερώσει. Μείναμε κοντά στο δρόμο, βγάλαμε τις σκοπιές μας, κάναμε γιατάκια από ξερά ή χλωρά κλαριά κάτω από τα πεύκα, για να γλιτώσουμε την πάχνη που έπεφτε και άσπριζε το έδαφος και τυλιγμένοι στην κουβέρτα ξαπλώσαμε.

Τρεις - τέσσερις ώρες που ήμασταν ξαπλωμένοι ήταν αρκετός χρόνος για να γίνει η ζημιά. Όταν ήρθε η ώρα να σηκωθούμε και άρχισαν να μας φωνάζουν οι σκοποί, κανένας δεν μπορούσε να σηκωθεί από την θέση του, είχαμε "σκεβρώσει"........

Με το ψήλωμα του ήλιου άρχισε να παίρνει τον κανονικό της ρυθμό η συγκοινωνία του δρόμου. Έχουμε σταματήσει πολλά αυτοκίνητα και γίνεται έλεγχος. Ξαφνικά ακούστηκαν από μακριά πυροβολισμοί, από τα πυρά καταλάβαμε ότι ήταν δυνάμεις αποσπασμάτων.
Η θέση που βρισκόμασταν ήταν ακατάλληλη για μάχη και δόθηκε διαταγή να υποχωρήσουμε.

Όταν απομακρυνθήκαμε αρκετά διαπιστώσαμε ότι έλειπε ο συν. Διαμαντής.
Δυστυχώς, δεν κατάφερε να υποχωρήσε και αποκόπηκε από το τμήμα μας.
Μία σφαίρα τον τραυμάτισε και έτσι έμεινε πίσω, πολέμησε παλικαρίσια, αφού τους κράτησε για μια ώρα περίπου".
...