Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον Τάσσο Παππά.
ΕΡ: Σήμερα καταρρέει ο καπιταλισμός ή μία εκδοχή του, η πιο φαύλη;
Α.Π.: Κανένα σύστημα δεν καταρρέει. Μόνο ανατρέπεται. Αν ο καπιταλισμός κατέρρεε από τις κρίσεις του, θα είχε εξαφανιστεί από τον 19ο αιώνα. Καταρρέουν όμως οι φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκρατικοί μύθοι για τον καπιταλισμό, που δεν μπορεί να γιατρευτεί, δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις. Η κρίση του 1973 οδήγησε σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα κόμματα να εγκαταλείψουν τον «κεϊνσιανισμό» και να υιοθετήσουν τη μορφή κρατικής παρέμβασης που καταργεί το κρατικό μονοπώλιο και απελευθερώνει τη δράση του κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
ΕΡ: Με ποια πολιτική μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση;
Α.Π.: Είναι απάτη ότι πρόκειται για χρηματοπιστωτική κρίση, για την οποία ευθύνονται τα χρυσά παιδιά και η κερδοσκοπία των τραπεζών. Αυτά είναι κάποια αποτελέσματα, όχι αιτίες. Η κρίση έχει αιτία την τεράστια υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, είναι αποτέλεσμα της αναρχίας και της ανισομετρίας, συστατικά της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Οι προσπάθειες όλων των κυβερνήσεων επικεντρώνονται στο να φορτώσουν τις συνέπειες στους λαούς. Να πληρώσουν, δηλαδή, αυτοί που πλήρωσαν για τα κέρδη του κεφαλαίου! Ο λαός πρέπει να υψώσει το ανάστημα και να πει τέρμα οι θυσίες για το κεφάλαιο!
ΕΡ: Η αποτυχία της Ν.Δ. φέρνει ξανά στο προσκήνιο τη σοσιαλδημοκρατία. Έστω και με τη λογική «του μικρότερου κακού», οι πολίτες στρέφονται προς τον άλλο πόλο. Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι δεν βλέπουν άλλη βιώσιμη πρόταση κυβέρνησης;
Α.Π.: Κατ' αρχάς αυτοί που στρέφονται από το ΠΑΣΟΚ προς τη Ν.Δ., σήμερα από τη Ν.Δ. προς το ΠΑΣΟΚ, είναι ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου που διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. φθείρεται. Η λαϊκή δυσπιστία προς το δικομματισμό παραμένει μεγάλη και πιστεύουμε ότι θα αυξάνεται. Αλλά αυτό δεν αρκεί.
Όσο μένει εγκλωβισμένη στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ο δρόμος της αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και πάλης, ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, δεν θα φαντάζει ρεαλιστικός, παρ' ότι είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος.
Όσο ο λαός δεν εμπιστεύεται τη δύναμή του, θα έρθουν χειρότερα, είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη Ν.Δ.
ΕΡ: Ενοχλείστε όταν στελέχη του ΠΑΣΟΚ σας κατηγορούν ότι είστε «δεκανίκι της δεξιάς». Εσείς υποστηρίζετε ότι «το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος». Και το ΠΑΣΟΚ, με τη σειρά του, ενοχλείται. Γιατί η δική σας κριτική είναι τεκμηριωμένη και η δική του συκοφαντική;
Α.Π.: Αυτό που λέει το ΚΚΕ το γνωρίζουν και πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Εμείς δεν πετάμε λάσπη, δεν κάνουμε προβοκάτσιες. Η σοσιαλδημοκρατία και τα συντηρητικά κόμματα διαμόρφωσαν κοινή στρατηγική. Η Ε.Ε. είναι δημιούργημά τους. Στη Γερμανία συγκυβερνούν. Στη χώρα μας ο ένας συνεχίζει τα αντιλαϊκά μέτρα που άφησε ο άλλος. Οι διαφορές είναι ασήμαντες.
Η απάντηση που δίνουν και οι δύο στη φτώχεια διαφέρει κατά δέκα λεπτά την ημέρα. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ χειρότεροι μπορούν να γίνουν, καλύτεροι όχι. Γιατί σήμερα είναι πιο μεγάλες οι απαιτήσεις του κεφαλαίου. Το ΚΚΕ δεν χαρίζεται σε κανέναν. Αυτό ενοχλεί. Δεν τους φοβόμαστε.
ΕΡ: Επιμένετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία του αρνείται κατηγορηματικώς. Γιατί να πιστέψουμε εσάς και όχι αυτούς;
Α.Π.: Το πρόγραμμα και η ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με του ΠΑΣΟΚ. Ο ένας προτείνει μία τράπεζα υπό δημόσιο έλεγχο, ο ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώνει και δύο ακόμα. Έχει και ξεπερασμένες προτάσεις, ενώ λέει τα ίδια με τον πρόεδρο του ΣΕΒ. Δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή παρέμβαση στην αγορά που κυριαρχούν τα μονοπώλια και στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Και τρεις κρατικές τράπεζες αν υπήρχαν -που ούτε αυτό δεν επιτρέπει η Ε.Ε.- την κερδοφορία του κεφαλαίου θα στήριζαν και αυτές. Επομένως, δεν μπορεί παρά να κινηθεί προς τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Έκανε και πρόταση για "αριστερή κυβέρνηση"...
ΕΡ: Ο λαός της αριστεράς θέλει την ενότητα, το ΚΚΕ λέει ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Η διάσταση είναι προφανής.
Α.Π.: Η συνεργασία προϋποθέτει δυνατότητες κοινού προγράμματος. Δεν υπάρχουν. Το σενάριο της «αριστερής» κυβέρνησης δεν είναι απεγκλωβισμός, αλλά εγκλωβισμός του λαού σε αυταπάτες.
Του δένουν τα χέρια σε μια στιγμή που πρέπει να αντεπιτεθεί. Αν πηγαίναμε σε τέτοια συνεργασία, μετά από λίγο καιρό θα μας προπηλάκιζε ο κόσμος. Αυτά δοκιμάσθηκαν σε Ιταλία, Γαλλία και αλλού. Έφεραν απογοήτευση και διάλυση.
Χρειάζεται ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Απεγκλωβισμός του από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, τον δικομματισμό, την επίδραση του οπορτουνισμού. Μόνο έτσι μπορεί ο λαός να έχει αποτελέσματα σήμερα, νίκη αύριο.
ΕΡ: Είπατε σε μια δημόσια παρέμβασή σας ότι «υπερασπίζεστε την περίοδο 1917-1949 στην ΕΣΣΔ, παρά τις υπερβολές που έγιναν». Απλώς υπερβολές τα γκουλάγκ, η βίαιη κολεκτιβοποίηση, η εξόντωση της παλιάς φρουράς των μπολσεβίκων;
Α.Π.: Υπερασπιζόμαστε την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης σοσιαλισμού που έγινε στη Σοβιετική Ενωση, γιατί έδωσε πολλά στους λαούς. Αποδείχθηκε η ανωτερότητα απέναντι στον καπιταλισμό. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Μελετάμε, βγάζουμε συμπεράσματα.
Δεν αγιοποιούμε καμία προσωπικότητα, δεν εξιδανικεύουμε καμία περίοδο. Αλλά και αντιπαλεύουμε τις τερατώδεις συκοφαντίες που εξαπέλυσαν κατά του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα οι κάθε μορφής υπερασπιστές του καπιταλισμού.
Η αλήθεια είναι ότι θεωρούν έγκλημα την κατάργηση του κεφαλαίου. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις. Λάθη, υπερβολές, αδικίες, πάντα γίνονται. Δείτε τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση. Δεν άφησε πέτρα όρθια. Έφερε, όμως, μπροστά τον κόσμο. Σε μια διαρκή σύγκρουση με έναν ύπουλο και αδίστακτο εχθρό βρισκόταν η σοβιετική εξουσία.
Ας μας πουν: Έπρεπε το σοβιετικό κράτος να τιμωρήσει τις χιλιάδες συνεργατών των Γερμανών; Έπρεπε να τους τιμήσει, όπως γίνεται τώρα στις βαλτικές χώρες, με την υποστήριξη της Ε.Ε.;
Τι έπρεπε να κάνει με τους πρώην κεφαλαιοκράτες που οργάνωναν υπονομεύσεις, για να ξαναπάρουν τις ιδιοκτησίες τους;
Τι, με τους ανθρώπους ξένων υπηρεσιών; Αν το σοβιετικό κράτος δεν έπαιρνε μέτρα, θα το είχαν συντρίψει οι στρατιές του Χίτλερ.
ΕΡ: Στο τελευταίο κείμενο του ο Λένιν [γνωστό και ως διαθήκη] έλεγε για τον Στάλιν ότι «είναι πολύ βάναυσος» και καλούσε τους συντρόφους του να σκεφτούν τον τρόπο μετάθεσής του από τη θέση που κατείχε. Στη σύνταξη των θέσεων για το σοσιαλισμό λάβατε υπ' όψιν σας αυτό το κείμενο;
Α.Π.: Μελετάμε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση με επιστημονική μέθοδο, από το 1917 μέχρι το 1991. Δεν βγάζουμε συμπεράσματα με βάση προσωπικά προτερήματα ή ελαττώματα. Αναζητούμε τους λόγους αυτής ή της άλλης απόφασης, που πάρθηκε σε συνθήκες έντονης ιδεολογικής αντιπαράθεσης και καπιταλιστικής περικύκλωσης και υπονόμευσης. Τα λάθη δεν ήταν δημιούργημα ανθρώπων με δόλιες προθέσεις. Είχαν να λύσουν πρωτόγνωρα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα. Ορισμένα ζητήματα σε κάποια φάση δεν λύθηκαν με το σωστό τρόπο, με αποτέλεσμα να γίνουν επιλογές που υπονόμευσαν το σοσιαλισμό, φθάνοντας στην προδοσία της «περεστρόικα» και στην αντεπανάσταση.
Ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί μαζί μας, αξίζει τον κόπο να διαβάσει τις Θέσεις μας. Θα γνωρίσει πράγματα που του κρύβουν, που τα αγνοεί.
ΕΡ: Να κάνω την αυτονόητη ερώτηση ελπίζοντας να μην πάρω την αυτονόητη απάντηση: «Μεταξύ του 18ου και του 19ου συνεδρίου θα είστε η γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής;»
Α.Π.: Απάντηση στο ερώτημά σας μπορεί να δώσει η Κεντρική Επιτροπή που θα εκλεγεί από το 18ο Συνέδριο.
.
1 σχόλιο:
Διαβάζοντας τη συνέντευξη της Παπαρήγα στην "Κ.Ε." μερικά πράγματα δε μου έκαναν και την καλύτερη των εντυπώσεων!
Ανάμεσα σε αυτά θα ξεχωρίσω τα εξής:
1. "Μελετάμε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση με επιστημονική μέθοδο, από το 1917 μέχρι το 1991"
Το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό με αφορμή την παραπάνω απάντηση της Παπαρήγα είναι "Μα μπορεί να οικοδομείται σοσιαλισμός με αναθωρητική ηγεσία???". Γιατί αναθεωρητισμός δεν πρέπει να θεωρείται μόνο ο ευρωκομμουνισμός ή τα διάφορα άλλα αντεπαναστατικά οπορτουνιστικά ρεύματα(πχ τροτσκισμός) αλλά και η ιδεολογία που επικράτησε στο ΚΚΣΕ αμέσως μετά το θάνατο του Στάλιν(επί Χρουστσόφ δηλαδή) αφού με το 20ο Συνέδριο αναθεωρήθηκαν βασικές αρχές του μαρξισμού(πχ ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό, ειρηνική συνυπαρξη κλπ).
Το δεύτερο ερώτημα που μου γεννήθηκε είναι το κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για οικοδόμηση του σοσιαλισμού όταν τόσο σε πολιτικό όσο και όσο και σε οικονομικό επίπεδο μετά το '53 πραγματοποιήθηκε ένα συστηματικό ξερίζωμα των κατακτήσεων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Με λίγα λόγια ένα πισωδρομικό προτσές που ξεκίνησε από το εποικοδόμημα(πολιτική) και επεκτάθηκε και στην οικονομική βάση με την αντικατασταση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής με καπιταλιστικές.
2. "Λάθη, υπερβολές, αδικίες, πάντα γίνονται"
Ταδε εφη Παπαρήγα ως απάντηση σε ερώτηση για τα "εγκλήματα" του Στάλιν. Όμως αδυνατώ να εντοπίσω αυτά τα λάθη, τις υπερβολές και τις αδικίες της περιόδου 1917-1953.
Που έγιναν τα λάθη και οι αδικίες στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού??
Μήπως με το να παραδεχόμαστε τέτοια πράγματα τελικά χύνουμε νερό στο μύλο της αντίδρασης???
3. "Η σοσιαλδημοκρατία και τα συντηρητικά κόμματα διαμόρφωσαν κοινή στρατηγική."
Και εδώ η Παπαρήγα αναφέρεται στο Πασοκ και τη ΝΔ. Κατά τη γνώμη μου το Πασοκ ούτε είναι ούτε ήταν σοσιαλδημοκρατικό. Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα από την εποχή του Λένιν ήταν κόμματα μαρξιστικά που εκφυλίστηκαν. Το Πασοκ δεν έχει τέτοιες ρίζες ούτε τέτοια ιδεολογία. Αντίθετα ήταν και παραμένει ένα κόμμα μεγαλοαστικό
συντροφικά,
Γιώργος Λ.
Δημοσίευση σχολίου