Κυριακή βράδυ, σε ένα από τα σινεμά της πρωτεύουσας, μια που ήρθαμε στο "κλεινόν άστυ", είπαμε να δούμε και μια ταινία. Χαλαρώνουμε από την πρωινή μας "εξόρμηση" στο Πολυτεχνείο πίνοντας καφέ στην καφετέρια του, σε λίγη ώρα θα ερχόταν η σειρά μας να παρακολουθήσουμε την ταινία "ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ BAADER MEINHOF".
Από τη πρώτη στιγμή που βγήκε η ταινία αυτή δεν το κρύβω ότι ήμουν επιφυλακτικός όσο αναφορά την αντικειμενικότητα. Φοβόμουν ότι μάλλον πρόκειται για άλλη μια αλά χόλυγουντ ταινία, πόσο μάλλον, αφού από τους πάντες είχε αποσπάσει καλές κριτικές. Το αποτέλεσμα;
Καταπληκτική. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα, πάει και η χαλάρωση, πάλι στη τσίτα ήμουν…
ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ BAADER MEINHOF
DER BAADER MEINHOF KOMPLEX / THE BAADER MEINHOF COMPLEX
DER BAADER MEINHOF KOMPLEX / THE BAADER MEINHOF COMPLEX
Παραγωγή: Γερμανία - Γαλλία - Τσεχία 2008
Σκηνοθεσία: Ούλι Εντελ
Πρωταγωνιστούν: Μαρτίνα Γκέντεκ, Μόριτζ Μπλέιμπτρεου, Γιοχάνα Βόκαλεκ, Μπρούνο Γκανζ
Με αφορμή λοιπόν αυτή την ταινία, αποφάσισα να γράψω (αντιγράψω είναι το πιο σωστό) κάποια πράγματα σχετικά με τη RAF, για άλλους γνωστά και για άλλους άγνωστα.
Η Φράξια Κόκκινος Στρατός (Red Army Faction ή RAF) γνωστή και ως Ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ, ήταν ακροαριστερή οργάνωση που έδρασε στη Δ. Γερμανία στις αρχές τις δεκαετίας του ΄70 μέχρι και το 1998 (1970 - 20/04/1998 όπου με ανακοίνωσή της τερμάτισε τον αγώνα της και διαλύθηκε επίσημα).
Ιδρύθηκε από τους Αντρέας Μπάαντερ (Andreas Baader, 1947-1977), Γκούντρουν Έσλιν (Gudrun Ensslin, 1940-1977), Χόρστ Μάλερ (Horst Mahler), η δημοσιογράφος Ουλρίκε Μάινχοφ (Ulrike Meinhof, 1934-1976), Ίρμγκαρντ Μέλερ (Irmgard Möller) και άλλους.
Προήλθε ως αντίδραση στην πολιτική κατάπνιξης και εξουδετέρωσης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς από το γερμανικό κράτος, υιοθέτησε τις αρχές του λεγόμενου αντάρτικου των πόλεων, ξεκινώντας ένοπλη μυστική επανάσταση εναντίον ενός νέου είδους φασισμού που αναδυόταν: του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που υποστηριζόταν από τις γερμανικές κυβερνήσεις. Με στόχο μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία.
Ο Μπάαντερ και η Έσλιν είχαν τιμωρηθεί τον Οκτώβριο του 1968 με τριετή φυλάκιση, μαζί με τους Θόρβαλντ Προλ και Σενελάιν για τον εμπρησμό δύο πολυκαταστημάτων στην Φρανκφούρτη τον Μάρτιο του 1968. Ασκώντας έφεση απελευθερώθηκαν, αλλά όταν η έφεσή τους δεν έγινε δεκτή διέφυγαν στην Ελβετία. Μετά από λίγους μήνες επέστρεψαν στην Γερμανία όπου ο Μπάαντερ συλλήφθηκε και φυλακίστηκε τον Απρίλιο του 1969.
Με τη βοήθεια της Μάινχοφ έξι μέλη της ομάδας απελευθέρωσαν τον Μπάαντερ από την φυλακή στις 15/05/1970. Έκτοτε η οργάνωση Μπάαντερ-Μάινχοφ, όπως ονομάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης, αποτελούσε υπ' αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο κατά τη γερμανική αστυνομία. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ο ιδρυτικός πυρήνας της οργάνωσης και μέλη της ομάδας κατέφυγαν στον Λίβανο, όπου και εκπαιδεύτηκαν στο αντάρτικο πόλεων σε παλαιστινιακά στρατόπεδα εκπαίδευσης. Ο Μπάαντερ εκεί επιβλήθηκε ως ο «φυσικός» αρχηγός της οργάνωσης και επιστρέφοντας, ανακοίνωσαν το σχηματισμό της οργάνωσης την οποία ονόμασαν Φράξια Κόκκινος Στρατός (γερμ. Rote Armee Fraktion, συντμ. RAF).
Προήλθε ως αντίδραση στην πολιτική κατάπνιξης και εξουδετέρωσης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς από το γερμανικό κράτος, υιοθέτησε τις αρχές του λεγόμενου αντάρτικου των πόλεων, ξεκινώντας ένοπλη μυστική επανάσταση εναντίον ενός νέου είδους φασισμού που αναδυόταν: του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που υποστηριζόταν από τις γερμανικές κυβερνήσεις. Με στόχο μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία.
Ο Μπάαντερ και η Έσλιν είχαν τιμωρηθεί τον Οκτώβριο του 1968 με τριετή φυλάκιση, μαζί με τους Θόρβαλντ Προλ και Σενελάιν για τον εμπρησμό δύο πολυκαταστημάτων στην Φρανκφούρτη τον Μάρτιο του 1968. Ασκώντας έφεση απελευθερώθηκαν, αλλά όταν η έφεσή τους δεν έγινε δεκτή διέφυγαν στην Ελβετία. Μετά από λίγους μήνες επέστρεψαν στην Γερμανία όπου ο Μπάαντερ συλλήφθηκε και φυλακίστηκε τον Απρίλιο του 1969.
Με τη βοήθεια της Μάινχοφ έξι μέλη της ομάδας απελευθέρωσαν τον Μπάαντερ από την φυλακή στις 15/05/1970. Έκτοτε η οργάνωση Μπάαντερ-Μάινχοφ, όπως ονομάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης, αποτελούσε υπ' αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο κατά τη γερμανική αστυνομία. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ο ιδρυτικός πυρήνας της οργάνωσης και μέλη της ομάδας κατέφυγαν στον Λίβανο, όπου και εκπαιδεύτηκαν στο αντάρτικο πόλεων σε παλαιστινιακά στρατόπεδα εκπαίδευσης. Ο Μπάαντερ εκεί επιβλήθηκε ως ο «φυσικός» αρχηγός της οργάνωσης και επιστρέφοντας, ανακοίνωσαν το σχηματισμό της οργάνωσης την οποία ονόμασαν Φράξια Κόκκινος Στρατός (γερμ. Rote Armee Fraktion, συντμ. RAF).
Ο Αντρέας Μπάαντερ και η Γκούντρουν Ενσλιν στη διάρκεια της δίκης τους
Το 1970 -1971 διάφορες ένοπλες ενέργειες (ληστείες τραπεζών, κλοπή σφραγίδων από δημόσια κτίρια, επιθέσεις σε εγκαταστάσεις της αστυνομίας) αποδίδονται στη "συμμορία Μπάαντερ-Μάινχοφ", που παρουσιάζεται έτσι σαν το "κέντρο" της ένοπλης ακροαριστεράς.
Ενώ το 1972 η RAF κάνει βομβιστική επίθεση στο γενικό αρχηγείο των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στη Φραγκφούρτη όπου ένας συνταγματάρχης σκοτώνεται. Ακολουθούν και άλλες εγκληματικές ενέργειες που στοιχίζουν τη ζωή σε μέλη της οργάνωσης και σε ανθρώπους κρατικών υπηρεσιών (συνολικά 69, από τους οποίους οι 28 ήταν μέλη της οργάνωσης).
Σύλληψη και θάνατος των μελών της πρώτης γενιάς
Ουσιαστικά η δράση της πρώτης γενιάς της ΡΑΦ έληξε με τη σύλληψη και το θάνατο των ηγετών της (Μπάαντερ, Ένσλιν και Ράσπε) στη φυλακή του Σταμχάιμ το 1977.
Οι συνθήκες απομόνωσης στις οποίες κρατούνταν είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αλλά, παρά τις σχετικές κατηγορίες, δεν παρουσιάστηκαν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι ήταν απάνθρωπες. Τους επισκέφθηκε και ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Πωλ Σαρτρ.
Ο θάνατός τους έδωσε λαβή για πολλές θεωρίες. Σύμφωνα με τις αρχές αποδόθηκε σε αυτοκτονία, όμως άλλες πηγές υπέθεσαν σκόπιμη εγκληματική ενέργεια από το κράτος και τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες.
Χαρακτηριστική είναι η μορφή της Ούλρικε Μάινχοφ.
Συνελήφθη στις 15/06/1972 και καταδικάστηκε στις 29/11/1974 σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για την βομβιστική επίθεση στο κεντρικό κτίριο του εκδοτικού οίκου Axel Springer στο Αμβούργο το 1972. Στις 21/05/1975 κατηγορήθηκε στην δίκη του Σταμχάιμ για τετραπλή ανθρωποκτονία. Ενώ το 1972 η RAF κάνει βομβιστική επίθεση στο γενικό αρχηγείο των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στη Φραγκφούρτη όπου ένας συνταγματάρχης σκοτώνεται. Ακολουθούν και άλλες εγκληματικές ενέργειες που στοιχίζουν τη ζωή σε μέλη της οργάνωσης και σε ανθρώπους κρατικών υπηρεσιών (συνολικά 69, από τους οποίους οι 28 ήταν μέλη της οργάνωσης).
Σύλληψη και θάνατος των μελών της πρώτης γενιάς
Ουσιαστικά η δράση της πρώτης γενιάς της ΡΑΦ έληξε με τη σύλληψη και το θάνατο των ηγετών της (Μπάαντερ, Ένσλιν και Ράσπε) στη φυλακή του Σταμχάιμ το 1977.
Οι συνθήκες απομόνωσης στις οποίες κρατούνταν είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αλλά, παρά τις σχετικές κατηγορίες, δεν παρουσιάστηκαν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι ήταν απάνθρωπες. Τους επισκέφθηκε και ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Πωλ Σαρτρ.
Ο θάνατός τους έδωσε λαβή για πολλές θεωρίες. Σύμφωνα με τις αρχές αποδόθηκε σε αυτοκτονία, όμως άλλες πηγές υπέθεσαν σκόπιμη εγκληματική ενέργεια από το κράτος και τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες.
Χαρακτηριστική είναι η μορφή της Ούλρικε Μάινχοφ.
Η Ούλρικε Μάινχοφ Πριν όμως καταδικαστεί, βρέθηκε κρεμασμένη στο κελί της στις 09/05/1976.
Η απόδοση του θανάτου της σε αυτοκτονία αμφισβητείται από μερικούς ως και σήμερα, αλλά δεν έχει ως τώρα παρουσιαστεί κανένα στοιχείο που να ανατρέπει την επίσημη εκδοχή. Διεθνής επιτροπή από επιστήμονες και δημοσιογράφους προσπάθησε να διαλευκάνει τις συνθήκες του θανάτου της, όμως το γερμανικό κράτος δεν της αναγνώρισε δικαίωμα έρευνας. Η επιτροπή στηριζόμενη στα επίσημα έγγραφα κατέληξε ότι η Μάινχοφ είχε πεθάνει πριν απαγχονιστεί, το πόρισμά της είναι όμως αμφισβητούμενο.
πηγή: http://el.wikipedia.org
Δείτε περισσότερες πληροφορίες:
Τι απέμεινε από τους αντάρτες της RAF, Το ΒΗΜΑ-08/09/2002
Η "τελική λύση" στο Στάμχαϊμ, Ελευθεροτυπία-11/09/1997
Κόσμος - Γιατί, Ελευθεροτυπία-09/05/1996
...
Η απόδοση του θανάτου της σε αυτοκτονία αμφισβητείται από μερικούς ως και σήμερα, αλλά δεν έχει ως τώρα παρουσιαστεί κανένα στοιχείο που να ανατρέπει την επίσημη εκδοχή. Διεθνής επιτροπή από επιστήμονες και δημοσιογράφους προσπάθησε να διαλευκάνει τις συνθήκες του θανάτου της, όμως το γερμανικό κράτος δεν της αναγνώρισε δικαίωμα έρευνας. Η επιτροπή στηριζόμενη στα επίσημα έγγραφα κατέληξε ότι η Μάινχοφ είχε πεθάνει πριν απαγχονιστεί, το πόρισμά της είναι όμως αμφισβητούμενο.
πηγή: http://el.wikipedia.org
Δείτε περισσότερες πληροφορίες:
Τι απέμεινε από τους αντάρτες της RAF, Το ΒΗΜΑ-08/09/2002
Η "τελική λύση" στο Στάμχαϊμ, Ελευθεροτυπία-11/09/1997
Κόσμος - Γιατί, Ελευθεροτυπία-09/05/1996
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου