Game Over

1. Η ομηρία συνεχίζεται. Ποιος τολμά στις μέρες μας να ισχυριστεί πως η Ευρώπη άφησε πίσω της την περιπέτεια της αποικιοκρατίας; Τα τελευταία λείψανα του τραπεζικού συστήματος σε αγαστή συνεργασία με όλη τη χαμέρπεια των δημοσιογραφικών κύκλων σκάβουν το λάκκο μας, σίγουροι ότι οι ίδιοι δεν θα πέσουν ποτέ μέσα του.

 

2. Πόσες άλλες εγγυήσεις πρέπει να παρέχουμε, πόσες γονυκλισίες ακόμα, για να μπορέσουμε να αποφύγουμε τα χτυπήματα από το Βερολίνο και τις συμμορίες που σχηματίζονται γύρω του; Η Ευρώπη συντηρεί την πολιτική πανουργία της, χάρη στο φόβο και τους πλασιέ του, που έριξαν όλες τις δυνάμεις τους για να χτυπήσουν έναν ήδη εξασθενημένο λαό.

 

3. Δείξαμε μεγάλη ανοχή στην καθολική υπεροχή της Ευρώπης. Και τι αποκομίσαμε; Μέρες θλίψης, το τέλος του ορθού λόγου και την εξαθλίωση στον δημόσιο βίο. Για μια ακόμη φορά ιστορικά, έκανε την εμφάνισή της η εποχή της επαιτείας, όπου μέσα της όλα συγχέονται και κλονίζονται. Η αναταραχή, που δεν θ' αργήσει να ξεσπάσει, θα αφορά όσους πολίτες δεν επιθυμούν να βρίσκονται στη σκιά. Αυτό που θα εισπράξουν οι απανταχού μνημονιακοί δεν θα είναι απλώς μια εσωτερική κρίση, αλλά ένας γενικευμένος θυμός για την αξιοπρέπειά μας, που καταπατήθηκε.

 

4. Τόσο οι νεοφιλελεύθεροι όσο και οι σοσιαλδημοκράτες είναι ένοχοι όχι μόνο για την ατέλειωτη σειρά λανθασμένων εκτιμήσεων, αλλά για το ότι κατέβασαν το κράτος στο ύψος τους και εξέθεσαν σε κίνδυνο τα συμφέροντα πολιτών. Λεηλάτησαν την καθημερινότητά μας, και υποβίβασαν την υπόθεσή της σε φτηνό κουτσομπολιό.

 

5. Οχυρωμένοι μέσα στις τράπεζες, οι τεχνικοί της εξουσίας σχεδιάζουν την τελευταία θανατηφόρα οικονομική δόση ενάντια στην εργατική τάξη της Ευρώπης. Μας μεταχειρίζονται σαν αιχμαλώτους πολέμου και αποφασίζουν ένα βίο αβίωτο.

 

6. Ατιμία χωρίς ντροπή, αυτό είναι το μότο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ιδού η χαμέρπεια στην ολότητά της. Από τη στιγμή που η οικονομία έγινε ψυχρή φιλανθρωπία, η μόνιμη τάση του Βερολίνου προς τους ξένους είναι η περιφρόνηση. Η επιδειξιομανία των Γερμανών και η επαίσχυντη ενοχοποίηση των αδυνάμων έγιναν η πρώτη ύλη για τη λυσσασμένη πολεμική των Κόκκινων στην αρχή, και τώρα πια όλων, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

 

7. Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να μαντεύουμε τους σκοπούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Προσώρας ο μόνος σοβαρός σκοπός, απλός, και ως εκ τούτου δύσκολος, είναι η έξοδός μας από την τυραννία των Ευρωπαίων ηγετών. Οσοι παραμυθιάζονται ότι μπορούν ν' αλλάξουν την Ευρώπη θα γνωρίσουν τον ξεπεσμό πρώτα στο επίπεδο των άκαρπων διαπραγματεύσεων. Το Βερολίνο, μετά από κάθε «διάλογο», καταφεύγει στις προσφιλείς της τακτικές: εκβιασμούς, δολοπλοκίες, μηχανορραφίες και, στο τέλος, μια μανούβρα που θα μας οδηγήσει στην αρχή του κακού, πριν από πέντε χρόνια.

 

8. Χρειαζόμαστε έναν εθνικό ελιγμό, αιφνίδιο, απρόβλεπτο, για την έξοδό μας. Οι βαριές απώλειες που έχουμε υποστεί στο κοινωνικό κράτος και στον υποβιβασμό της εθνικής κυριαρχίας το μόνο που δεν σηκώνουν είναι έναν ακόμη πληκτικό διάλογο με το Βερολίνο. Πρέπει να «εκμεταλλευτούμε» το διάχυτο ταξικό μίσος που κατοικεί παντού και να σχηματίσουμε έναν πυκνό λόγο επιθετικό μέχρι την τελική κατάρρευση αυτής της εμπορικής ψευδαίσθησης, της λεγόμενης Ενωσης.

 

9. Η μόνη κίνηση που μπορεί να κλονίσει τη βεβαιότητα των Ευρωπαίων ηγετών είναι η έξοδός μας, το Μεσολόγγι μας, που κάθε γενιά υμνεί και πάντα σ' αυτό προστρέχει. Είτε το θέλουν είτε όχι.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ