Πίσω από την εξαγγελία της ΕΕ για κατάργηση των τελών περιαγωγής στην κινητή τηλεφωνία

Έκταση δίνουν αυτές τις μέρες τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης και οι εκπρόσωποι των αστικών πολιτικών κομμάτων, στην πρόσφατη ψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο της κατάργησης των τελών περιαγωγής στα κινητά τηλέφωνα για όσους επικοινωνούν από και προς το εξωτερικό από τις 15-6-2017. Πρόκειται για το λεγόμενο roaming, δηλαδή τη δυνατότητα τηλεφωνικής σύνδεσης σε ένα δίκτυο, ακόμα κι όταν βγούμε έξω από την εμβέλειά του, συνδεόμενοι σ' ένα διαφορετικό σύστημα άλλης χώρας. Η αντιλαϊκή λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει τα όργανα της ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων από την καπιταλιστική κρίση δεν προσφέρει πια στα αστικά μέσα ευκαιρίες να προπαγανδίσουν τα ανύπαρκτα οφέλη της πολιτικής της ΕΕ για τους εργαζόμενους.

Γι' αυτό και άρπαξαν την ευκαιρία μήπως και «μακιγιάρουν» το αντιλαϊκό πρόσωπο της ΕΕ με την κατάργηση των τελών περιαγωγής, παρουσιάζοντάς το ως «έμπρακτο ενδιαφέρον της ΕΕ για τους πολίτες της». Δεν υποτιμάμε τη σημασία που έχει οποιοδήποτε μέτρο που ελαφρύνει έστω και ελάχιστα την επιδρομή που υφίσταται το λαϊκό εισόδημα. Ωστόσο, ας δούμε τους πραγματικούς λόγους αυτής της κίνησης που η αστική προπαγάνδα κρύβει επιμελώς. 



Πρώτη τέτοια πλευρά είναι ότι, αν και η τεχνολογική εξέλιξη έχει καταστήσει περιττή τη χρέωση τελών περιαγωγής εδώ και χρόνια, οι μονοπωλιακοί όμιλοι του κλάδου συνεχίζουν να τα χρεώνουν, καταληστεύοντας όσους κάνουν χρήση περιαγωγής. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι ενώ η σχετική συζήτηση έχει ξεκινήσει από το 2011 και η κατάργηση των τελών αυτών προβλεπόταν ήδη από την 15-6-2015, κατ' απαίτηση των επιχειρήσεων, η κατάργησή τους μετατέθηκε για τον Ιούνη του 2017, όπου και πάλι είναι αμφίβολο αν θα ισχύσει ή θα παραταθεί εκ νέου. Αλλού, ωστόσο, είναι η ουσία. 
Τα μονοπώλια των τηλεπικοινωνιών έχουν διαγνώσει ότι περισσότερα χάνουν από την αποφυγή χρήσης όσων ταξιδεύουν λόγω των τσουχτερών τελών περιαγωγής, παρά από την αύξηση της χρήσης κινητής τηλεφωνίας και των εφαρμογών της στο εξωτερικό. 

Αλλωστε, αναγνωρίζουν «διαφυγόντα κέρδη» από εφαρμογές τηλεφωνίας μέσω ίντερνετ (βλ. skype, viber κ.ά.) στις οποίες καταφεύγουν συχνά οι ταξιδιώτες κι όσοι συνδιαλλέγονται μαζί τους. Πρόκειται, λοιπόν, για κίνηση για την αναδιανομή της πίτας στον ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό κι όχι για όψιμη «φιλολαϊκή φιλευσπλαχνία» της ΕΕ. Μάλιστα, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, σε κάθε περίπτωση, έχουν τη δυνατότητα να μετακυλήσουν στους χρήστες της κινητής τηλεφωνίας στο εξωτερικό, τις όποιες απώλειες στον ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό, με την αύξηση των τιμών τους, προκειμένου να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους.

Το πιο σημαντικό ίσως που αποκρύπτεται είναι ότι η κατάργηση των τελών περιαγωγής αποτελεί ένα μόνο άρθρο σε έναν ολόκληρο Κανονισμό της ΕΕ που το αντικείμενό του είναι η διαμόρφωση της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ στα δίκτυα και τις υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Με τον κανονισμό αυτό προωθείται η ακόμη μεγαλύτερη κυριαρχία των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων του κλάδου στο διαδίκτυο, γεγονός που θα σημάνει συγκέντρωση και μονοπώληση σχετικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την επιβολή νέων και αύξηση των υπαρχόντων οικονομικών επιβαρύνσεων των χρηστών, αλλά και τον έλεγχο του δικτύου και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Και, όμως, όλη αυτή η εξέλιξη θάφτηκε εντελώς κάτω από την προβολή της μελλοντικής (και αβέβαιης θα προσθέταμε) κατάργησης των τελών περιαγωγής. 

Το συμπέρασμα είναι ένα: Οσο η τεχνολογική εξέλιξη και τα επιστημονικά επιτεύγματα παραμένουν κτήμα των μονοπωλίων, ο λαός θα βρίσκεται αποκλεισμένος απ' αυτά ή θα ακριβοπληρώνει για να έχει πρόσβαση. Αποδεικνύεται ότι κάθε πτυχή της πολιτικής της ΕΕ υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων. Ο εργαζόμενος λαός έχει κάθε συμφέρον να παλέψει για την ανατροπή των μονοπωλίων και των ενώσεων που τα υπηρετούν. Να διεκδικήσει την εξουσία και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής για να τα θέσει στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και της λαϊκής ευημερίας.